Судьба - Сергей Трофимов

На этом скоке я сорвал немалый куш

И лёг на дно покуда не утихнет шухер.

И заповедная непуганная глушь

Меня узнала, как геолога Андрюху.

Провинциальная кипучая тоска

Меня опутывала словно паутина.

И чтоб развеяться от этого слегка,

Я познакомился с буфетчицею Ниной.

Припев:

Судьба моя — змеюка подколодная

Ужалит в тот момент, когда её не ждёшь.

Хоть я играл краплёною колодою

Пропал, ей Богу, не за грошь.

Ах, Нина, Ниночка, колечки, кружева

Глаза, как северное дымчатое небо

На людях кроткая, как верная жена,

А по ночам, как расшалившаяся ведьма.

И как-то раз сомлев от баньки и любви

С душой сверкающей, как новые калоши

Как говорил один мой кореш «сэ-ля-ви»

Я ей сказал кто я, и где зарыты гроши.

Припев:

Судьба моя — змеюка подколодная

Ужалит в тот момент, когда её не ждёшь.

Хоть я играл краплёною колодою

Пропал, ей Богу, не за грошь.

На утро граждане в коротких пиджаках

Мне предъявили государственные ксивы.

И я с манжетами стальными на руках

Годков на пять простился с вольною Россией.

Ах, Нина, Ниночка, ошибочка моя.

Вы там начальниках, а я сижу на киче,

Но я простил Вас, и обиды не тая,

От всей души желаю счастья в жизни личной.

Припев:

Судьба моя — змеюка подколодная

Ужалит в тот момент, когда её не ждёшь.

Хоть я играл краплёною колодою

Пропал, ей Богу, не за грошь.

Пропал, ей Богу, не за грошь.

Пропал, ей Богу, не за грошь…

Бұл Лопеде мен үлкен джекпотты соқтым

Ал Щучер басылмағанша түбіне дейін жатыңыз.

Қорықпайтын шөлді сақтап қалды

Ол мені геолог Андрюха деп таныды.

Провинциялық меланхолия

Мен тор сияқты шиыршықтанып қалдым.

Ал одан аздап босаңсу үшін,

Мен бармен Нинаны кездестірдім.

Хор:

Менің тағдырым палуба астындағы жылан

Сіз күтпеген сәтте шағып кетеді.

Мен белгіленген палубамен ойнасам да

Жоғалып кетті, құдай-ау, бір тиынға емес.

Ах, Нина, Ниночка, сақиналар, шілтер

Көздер солтүстіктің түтінді аспанындай

Жұрт алдында момын, адал жардай,

Ал түнде тентек бақсы сияқты.

Ал бір рет монша мен махаббаттан сомлев

Жаңа галоштардай жарқыраған жанмен

Менің достарымның бірі «се-ла-ви» дейтін

Мен оған кім екенімді және тиындар қайда көмілгенін айттым.

Хор:

Менің тағдырым палуба астындағы жылан

Сіз күтпеген сәтте шағып кетеді.

Мен белгіленген палубамен ойнасам да

Жоғалып кетті, құдай-ау, бір тиынға емес.

Таңертең қысқа күртеше киген азаматтар

Маған мемлекеттік құжаттарды ұсынды.

Ал менің қолымда болат манжеттер бар

Годков Ресейдің еркіндігімен беске қоштасты.

Әй, Нина, Ниночка, менің қателігім.

Сіз онда бастықсыз, мен кишеде отырмын,

Бірақ мен сені кешірдім, ренішімді жасырма,

Жеке өміріңізге шын жүректен бақыт тілеймін.

Хор:

Менің тағдырым палуба астындағы жылан

Сіз күтпеген сәтте шағып кетеді.

Мен белгіленген палубамен ойнасам да

Жоғалып кетті, құдай-ау, бір тиынға емес.

Жоғалып кетті, құдай-ау, бір тиынға емес.

Жоғалып кетті, құдай, бір тиынға емес...