НЛО - Сергей Трофимов

А не к добру, наверно, к ночи

Позвонила с дачи тёща,

Ей бы контрразведчиком служить.

Ночь давила духотою

И c чугунной головою

Я пошёл на лоджу покурить.

Не успел я затянуться,

Как летающее блюдце

Подвалило прямо под балкон.

Я со страху стал как «Сникерс»,

Сигаретой подавился,

В общем, сразу потерял фасон.

А из этого из блюдца

Ростом с нашего якутца

Вышел в рваных шортах гуманой,

Лысый как сосед Андрюха,

Вместо глаз большое ухо —

Словом, весь какой-то не такой.

А мы стояли и молчали:

Он на блюдце, я в печали.

Тут он ухом задал мне вопрос:

«Как зовут тебя, землянин?

Ты еврей али славянин?

И когда ты грыжу перенёс?»

В общем, спрашивал анкету —

Как тут было не ответить.

Ну и я ответил, чуть дыша:

«Звать меня Фома Тунгусский

И по паспорту я русский,

Хоть и кличут Зямой кореша».

А он поддакивал подмышкой,

Ну, а я врубился в фишку —

Мама-мия, это ж всё со мной.

Пусть он виду и уродлив,

Он же круче, чем Мавроди,

Он же просто разум неземной.

Ну и я, собравшись с духом,

Гаркнул прямо ему в ухо:

«Ты скажи, откуда ты, браток,

Что у вас там за валюта,

Есть ли общества, как тута,

И нельзя ли к вам хоть на часок?»

А он в ответ зачмокал ухом

Мол, житуха как житуха,

Денег нет, но в гору прут дела.

А в остальном одно и тоже,

Да мы в общем на них похожи,

Но у нас нет пятого угла.

Просто мы их отраженье

И в покое и в движенье,

Но у нас тут всё наоборот.

От Адама до Ван Дама,

От Потсдама до Саддама

Нам никак чавой-то не везёт.

От Адама до Ван Дама,

От Потсдама до Саддама

Нам никак чавой-то не везёт.

Расставались мы с тоскою —

Он всё звал меня с собою,

Мол посмотришь, как живет народ.

Но куда я от завода,

От жены и огорода

Полечу куда-то за свой счёт.

Жақсылық үшін емес, мүмкін түнде

Менің енем саяжайдан қоңырау шалды,

Ол қарсы барлау офицері қызметін атқаратын.

Түн ауыр болды

Ал шойын басымен

Мен темекі шегу үшін үйге бардым.

Ұзартып үлгермедім,

Ұшатын табақша сияқты

Ол балконның астына құлап түсті.

Қорыққанымнан мен Сникерс сияқты болдым,

Темекіге тұншығып қалды

Жалпы, ол бірден стилін жоғалтты.

Және осы табақшадан

Біздің якуттан шыққан өсім

Жыртылған адам шорттары шықты,

Андрюханың көршісі сияқты тақыр,

Көздің орнына үлкен құлақ

Бір сөзбен айтқанда, олардың бәрі ондай емес.

Біз тұрып, үнсіз қалдық:

Ол табақшада, мен мұңайып отырмын.

Сосын маған құлағымен сұрақ қойды:

«Атың кім, жерлес?

Сіз еврей немесе славянсыз ба?

Ал сізде грыжа қашан болды?»

Жалпы, мен сауалнаманы қойдым -

Қалай жауап бермедің.

Жарайды, мен сәл тыныстап жауап бердім:

«Мені Фома Тунгуска деп атаңыз

Ал төлқұжатым бойынша мен орыспын,

Зямайды серік деп атаса да».

Ол қолтығынан басын изеді,

Мен чипке кірдім -

Мама-мия, бәрі менде.

Қарап тұрсын, ұсқынсыз болсын

Ол Мавродиге қарағанда салқын,

Ол жай ғана бейтаныс ақыл.

Ал, мен батылдығымды жинап,

Оның құлағына үреді:

«Қайдан екеніңді айт, аға,

Онда сіздің валютаңыз қандай

Тута сияқты қоғамдар бар ма?

Ал сіз кем дегенде бір сағатқа бара алмайсыз ба?»

Және ол жауап ретінде құлағын қағып алды

Өмір де өмір сияқты,

Ақша жоқ, бірақ жағдай көтеріліп жатыр.

Ал қалғаны бірдей

Иә, жалпы біз оларға ұқсаймыз,

Бірақ бізде бесінші бұрыш жоқ.

Біз олардың көрінісі ғанамыз

Тыныштықта да, қозғалыста да,

Бірақ бұл жерде бізде керісінше.

Адамнан Ван Дамға дейін

Потсдамнан Саддамға дейін

Бізге қай жағынан да жолымыз жоқ.

Адамнан Ван Дамға дейін

Потсдамнан Саддамға дейін

Бізге қай жағынан да жолымыз жоқ.

Біз сағынышпен қоштасқанбыз -

Ол мені өзімен бірге шақырды,

Адамдардың қалай өмір сүретінін қараңыз.

Бірақ мен қай зауыттанмын,

Әйелі мен бақшасынан

Мен өз қаражатыммен бір жерге ұшамын.