Летним вечером - Сергей Трофимов

Летним вечером, тихим вечером

Вышел я до ларька табачного.

Там старушка в платочке клетчатом

Христа ради деньжата клянчила.

Дал я ей пять тыщь, на, мол, на обед

Или фруктами вон побалуйся,

А она прошептала мне в ответ:

«Вона как оно не задалось-то».

Говорю я ей: «Зря ты, бабка, так,

Посмотри, как люди поднялись-то.

Если жить с умом, будет всё ништяк,

А ума-то у нас прибавилось.

А что деньги разрухой нажиты,

Так ведь каяться будем в старости».

А она отвечала всё так же мне:

«Вона как оно не задалось-то».

А потом меня будто прорвало,

Стал я бабушке вдруг рассказывать,

Что, куда не глянь, так одно фуфло,

Что с делами пора завязывать.

Что во мне самом, как ни вороши,

Не найти ни добра ни жалости.

А в ответ будто стон моей души:

«Вона как оно не задалось-то».

Я пошёл домой, а она вослед

Всё крестила да причитала мне.

А вокруг неё толи Божий свет,

Толи солнце садится алое.

Жазғы кеш, тыныш кеш

Мен темекішіге бардым.

Допты орамалды кемпір отыр

Мәсіх үшін ақша сұрады.

Мен оған бес мың бердім, олардың айтуынша, түскі ас үшін

Немесе жеміс-жидектерді жеуге тырысыңыз

Және ол маған сыбырлады:

«Қараңдаршы, бұл қалай болмады».

Мен оған айтамын: «Керек емес, әже, сондықтан,

Адамдардың қалай көтерілгенін қараңыз.

Ақылмен өмір сүрсең бәрі жақсы болады,

Ал біздің санамыз өсті.

Және бұл ақша қирау арқылы алынды,

Ендеше қартайғанда тәубе етеміз».

Ол маған дәл осылай жауап берді:

«Қараңдаршы, бұл қалай болмады».

Содан кейін ол мені жарып жібергендей болды,

Мен кенеттен әжеме айта бастадым:

Не, қайда қарасаңыз да, бір ақымақтық,

Іске кірісетін уақыт келді.

Менде не бар, сен қалай тырмасаң да,

Жақсылық та, аяушылық та табылмайды.

Жауап ретінде жанымның ыңырсығандай:

«Қараңдаршы, бұл қалай болмады».

Мен үйге бардым, ол да соңынан ерді

Ол бәрін шомылдыру рәсімінен өткізіп, мені жоқтады.

Оның айналасы - Құдайдың нұры,

Толи күн қызарып батады.