Боже, какой пустяк - Сергей Трофимов

Я вижу небо, в нем тишина,

Я поднимаюсь к небу, еле дыша.

И вдруг понимаю — это во мне душа.

Странное дело, это моя душа.

Как нелепо жить вниз головой,

Когда такое небо есть надо мной.

И кажется, звезды можно достать рукой.

Я и не ведал, что этот мир такой.

Боже, какой пустяк

Сделать хоть раз что-нибудь не так.

Выкинуть хлам из дома

И старых позвать друзей.

Но что-то всерьез менять

Не побоясь в мелочах потерять

Свободно только небо

Над головой моей.

Я был богом в прошлую ночь,

Я отыскал дорогу и выбежал прочь.

Богом стать просто, если уже не в мочь.

И не над чем плакать дом покидая в ночь.

Но оказалось даже тогда,

Что все дороги света ведут в никуда.

И даже когда под ногами блестит вода.

Бог просто не может странником быть всегда.

Припев.

Я поднимаю свой воротник,

Ругаю дождь и слякоть, будто старик.

Бегу за толпою, видно уже привык.

И в памяти небо как нереальный блик.

Но однажды мне станет легко,

И будет все неважно и далеко.

Меня примет небо в свой неземной покой.

И я стану просто облаком над рекой.

Припев.

Мен аспанды көремін, онда тыныштық бар,

Мен аспанға көтерілемін, әрең дем аламын.

Мен кенеттен түсіндім - бұл менің жаным.

Бір қызығы, бұл менің жаным.

Төңкеріліп өмір сүру қандай күлкілі,

Менің үстімде сондай аспан тұрғанда.

Ал жұлдыздарға қолмен жетуге болатын сияқты.

Мен бұл дүниенің мұндай екенін білмедім.

Құдай-ау, неткен ысырап

Бір рет дұрыс емес нәрсе жасаңыз.

Үйден қоқыс тастаңыз

Және ескі достарды шақырыңыз.

Бірақ бір нәрсе айтарлықтай өзгереді

Ұсақ-түйектерде жеңілуден қорықпайды

Тек аспан еркін

Менің басымның үстінде.

Мен кеше түнде құдай болдым

Мен жол тауып, қашып кеттім.

Құдайға айналу оңай, қолыңнан келмесе.

Ал түнде үйден шыққанда жылайтын ештеңе жоқ.

Бірақ сонда да солай болды

Дүниедегі барлық жолдар ешқайда апармайды.

Тіпті аяғыңның астында су жылтылдаған кезде де.

Құдай әрқашан кезбе бола алмайды.

Хор.

Мен жағамды көтеремін

Жаңбыр мен жаңбырды қарт кісідей ұрсамын.

Көпшіліктің соңынан жүгіріп жүрмін, үйреніп қалған сияқтымын.

Ал жадында аспан шындыққа жанаспайтын жарқырау сияқты.

Бірақ бір күні маған оңай болады,

Және бәрі маңызды емес және алыс болады.

Аспан мені өзінің керемет тыныштығына қабылдайды.

Ал мен өзен үстіндегі бұлтқа айналамын.

Хор.