Баллада о солдате - Сергей Трофимов

В небо белым голубем подымусь

К матушке родимой домой вернусь

Прилечу порой предрассветною

Постучусь в окошко заветное.

Ты по мне не плачь, моя родная.

Собери родню — помянуть меня,

Да сходи во храм за околицу,

Поклонись святой богородице.

Бился я за силу державную,

А погиб за Русь православную.

Та земля чужая, Кавказская

Стала мне могилой солдатскою.

В небо белым голубем подымусь

К матушке родимой домой вернусь

Прилечу порой предрассветною

Постучусь в окошко заветное.

Ақ көгершін болып көкке көтерілемін

Мен сүйікті анама ораламын

Мен кейде таң атқанша ұшамын

Қадірлі терезені қағамын.

Мен үшін жылама, жаным.

Туыстарыңды жина - мені есіңе ал,

Иә, шеттегі ғибадатханаға барыңыз,

Құдайдың қасиетті анасына тағзым етіңіз.

Күшті күш үшін күрестім,

Және ол православиелік Ресей үшін қайтыс болды.

Ол жер бөтен, кавказ

Ол мен үшін солдат бейітіне айналды.

Ақ көгершін болып көкке көтерілемін

Мен сүйікті анама ораламын

Мен кейде таң атқанша ұшамын

Қадірлі терезені қағамын.