Ветру-поле - Павел Кашин

Беглая, весенняя, забывчивая песенка

Побежит по сладким, забывчивым устам,

Я скажу, какая ты высокая и стройная,

Как лесенка к высоким серебристым небесам.

И по тихим улицам, по весенним улицам

Мы сбежим по лесенкам весенним ручейком,

Посмотри, на улицах никто уже не хмурится,

Я скажу мы праведно, мы весело живём.

Ветру — поле,

Сердцу — волю.

Мы растеряли родину и правду по подъездам,

Мы забыли веру, право и долги,

Мы вспомнили наш танец без правил и одежды,

Наша фея встала, да с правильной ноги.

Теряя наши правды, теряя наши лица,

Мы потеряли боль и чувство пустоты,

Посмотри на улицах никто уже не злится,

Я совершенно правильный и правильная ты.

Ветру — поле,

Сердцу — волю.

Жүйрік, көктемгі, ұмытшақ ән

Тәтті, ұмытшақ еріндермен жүгіреді,

Мен сізге қанша ұзын және сымбатты екеніңізді айтамын,

Биік күміс аспанға баспалдақ сияқты.

Ал, тыныш көшелердің бойымен, көктемгі көшелердің бойымен

Біз баспалдақпен көктемгі бұлақ сияқты жүгіреміз,

Қараңызшы, көшеде енді ешкім қабағын түймейді,

Әділ деп айтамын, бақытты өмір сүреміз.

Жел - өріс,

Жүрек - ерік.

Отанымыздан, ақиқаттан айырылдық подъезде,

Біз сенім, құқық пен парызды ұмыттық,

Ережесіз және киімсіз биімізді еске түсірдік,

Біздің пері тұрды, иә, оң аяқпен.

Шындықты жоғалту, жүзімізді жоғалту

Біз ауырсыну мен бос сезімді жоғалттық,

Көшеге қараңызшы, енді ешкім ашуланбайды

Мен мүлдем дұрыспын, ал сіз дұрыссыз.

Жел - өріс,

Жүрек - ерік.