В тишине осенней ночи - Павел Кашин

В тишине осенней ночи

Зыблется остаток дня.

В тишине благие очи

Смотрят с неба на меня.

Если мы его не спросим,

Кто же нам тогда простит.

Для чего всему есть осень,

Кто от ней нас исцелит?

По листве осенней ночи

Звуки, медленно скользя,

Пристыдят меня, а впрочем,

Где такое, что нельзя.

Я найду в своей гитаре

Звук, что всех заворожит.

И в моём репертуаре

Правда где-то забрезжит.

Проигрыш

В тишине осенней ночи

Месяц сник наперевес.

Позвонить мне кто-то хочет

С дальней стороны небес.

Утомлённый от разврата,

Город погрузился в сон.

И уснувший оператор

Мой не включит телефон.

Күзгі түннің тыныштығында

Күннің қалғаны ұшады.

Тыныштықта жақсы көздер

Олар маған аспаннан қарайды.

Егер біз одан сұрамасақ

Сонда бізді кім кешіреді?

Күз не үшін қажет?

Бізді одан кім емдейді?

Күзгі түннің жапырақтары арқылы

Баяу сырғанап жатқан дыбыстар

Ұят, бірақ бәрібір,

Сіз алмайсыз қайда.

Мен гитарадан табамын

Барлығын баурап алатын дыбыс.

Ал менің репертуарымда

Шындық бір жерде жатыр.

жоғалту

Күзгі түннің тыныштығында

Ай салбырап тұр.

Маған біреу қоңырау шалғысы келеді

Аспанның қиыр шетінен.

Азғындықтан жалықты

Қала арманға айналды.

Және ұйықтап жатқан оператор

Менің телефоным қосылмайды.