Унесенные ветром - Павел Кашин

То было чёрной зимой — мы думали, мы умираем

Мы думали, тридцать седьмой год нам покажется раем

Повсюду плыли мосты и полыхали столицы

И, как пустые холсты, опустошённые лица

Вдруг застывали на Невском, как на общем портрете,

А нас спасала любовь, мы ликовали как дети

Подогревая любовь неразведённым «Роялем»

Мы видели всё бытовое как из-под жёлтой вуали

Они глядели глазами, как на зайцев борзые

Как на дубовых столах мы танцевали босые

И освещая пивную, как два источника света,

Идя в реальность иную — как унесённые ветром

То было страшное время — страна застыла как студень

И лишь на грани горенья мы вспоминали, что люди

Мы сочиняли стихи, брат ополчался на брата

Мы укрощали стихию одною силою мата

И мир катился в терновник с неугасимой инерцией,

А мы хранили любовь в неумирающих сердцах

То было чёрной зимой — мы думали, мы умираем,

Мы думали, тридцать седьмой год нам покажется раем

Повсюду плыли мосты и полыхали столицы

И, как пустые холсты, опустошённые лица

Вдруг застывали на Невском, как на общем портрете,

А нас спасала любовь, мы ликовали как дети

Қара қыс еді – өліп жатырмыз деп ойладық

Біз үшін отыз жетінші жыл жұмақ сияқты болып көрінеді деп ойладық

Әр жерде көпірлер қалқып, астаналар жанды

Және бос кенептер, бос беттер сияқты

Кенеттен олар жалпы портреттегідей Невскийге қатып қалды,

Ал махаббат бізді құтқарды, біз балалардай қуандық

Сүйіспеншілікті «корольдікпен» қыздыру

Біз үйдегі барлық нәрсені сары перденің астынан көрдік

Олар қоянға тазы сияқты көздерімен қарады

Емен үстелдерінде жалаң аяқ билегеніміз

Пабты екі жарық көзі сияқты жарықтандыру,

Басқа шындыққа бару - желмен кеткендей

Сұрапыл заман еді – ел желедей қатып қалды

Өртену шегінде ғана сол адамдарды еске түсірдік

Өлең шығардық, ағайынға қару ұстадық

Біз элементтерді төсеніштің бір күшімен бағындырдық

Ал әлем өшпес инерциямен тікендерге айналды,

Ал біз махаббатты өлмейтін жүректерде сақтадық

Бұл қара қыс еді - біз өлеміз деп ойладық,

Біз үшін отыз жетінші жыл жұмақ сияқты болып көрінеді деп ойладық

Әр жерде көпірлер қалқып, астаналар жанды

Және бос кенептер, бос беттер сияқты

Кенеттен олар жалпы портреттегідей Невскийге қатып қалды,

Ал махаббат бізді құтқарды, біз балалардай қуандық