Цветы в джакузи - Павел Кашин

Что жизнь чрезмерно коротка и мы в объятьях тупика.

Слова остались на столе, часы повисли на нуле,

В окне застывшая звезда, под ней чужие города.

Пустые дни, пустой перрон и я опять всхожу на трон,

А за спиною мнётся Брут, все обязательно умрут.

Я на «анко» читаю стих, а зал безветренен и тих,

И я ору до хрипоты, а в этом зале плачешь ты

Мы как цветы в джакузи, увянем медленно в спиртном.

Из глубины аллюзий я не скажу лишь об одном, —

Как я в последней сцене, играя, вспоминал о нас,

И, как спокойный гений, я умирал в последний раз

И мы бываем недобры, мы убиваем вне игры,

И на устах горят слова о том, что ты была права.

Что мы сгорим как мотыльки, летая наперегонки,

И нас с тобой нельзя винить, сгорая сложно полюбить.

И снова жизнь — пустой перрон, и мир порядком искривлён,

И вновь Кальпурния и Брут, и все зачем-то молча врут,

Я умираю и на бис готов упасть, но чей-то визг,

И я не вижу с высоты, но где-то в зале плачешь ты

Мы как цветы в джакузи, увянем медленно в спиртном.

Из глубины аллюзий я не скажу лишь об одном, —

Как я в последней сцене, играя, вспоминал о нас,

И, как спокойный гений, я умирал в последний раз

Ол өмір тым қысқа, біз тығырықтан таймаймыз.

Сөздер үстелде қалды, сағат нөлге ілінді,

Терезеде қатып қалған жұлдыз, астында жат қалалар.

Бос күндер, бос платформа мен тағы да таққа көтерілемін,

Брут артына жүгіреді, бәрі міндетті түрде өледі.

Мен Анкода өлең оқыдым, ал зал желсіз және тыныш,

Ал мен дауысы қарлыққанша айқайлаймын, мына залда сен жылайсың

Біз джакузидегі гүлдер сияқтымыз, алкогольде баяу солып қаламыз.

Тұспалдардың тереңінен мен бір нәрсені айтпаймын -

Мен, соңғы көріністе, ойнап жүріп, бізді қалай есіме түсірдім,

Ал сабырлы данышпан сияқты мен соңғы рет өліп жаттым

Біз мейірімдіміз, ойыннан тыс өлтіреміз,

Ал сенің айтқаның дұрыс деген сөздер ернімде өртеніп жатыр.

Жарыста ұшатын көбелектердей күйеміз деп,

Ал сен екеумізді кінәлауға болмайды, жанған кезде сүю қиын.

Тағы да өмір бос платформа, ал әлем өте бұрмаланған,

Тағы да Кальпурния мен Брут, және неге екені белгісіз, бәрі үнсіз өтірік айтады,

Мен өліп жатырмын және соққыға түсуге дайынмын, бірақ біреу айқайлап жатыр,

Ал мен жоғарыдан көрінбеймін, бірақ залдың бір жерінде сен жылап отырсың

Біз джакузидегі гүлдер сияқтымыз, алкогольде баяу солып қаламыз.

Тұспалдардың тереңінен мен бір нәрсені айтпаймын -

Мен, соңғы көріністе, ойнап жүріп, бізді қалай есіме түсірдім,

Ал сабырлы данышпан сияқты мен соңғы рет өліп жаттым