Танец на Волге - Павел Кашин

Разреши мне признаться: уже 70 лет,

Как ты пригласила меня на танец,

И с тех пор нам не выйти на свет.

Тогда плакали волки, и летали вокруг светлячки,

Ты как-будто споткнулась о берег Волги,

А мне сквозь очки пролетела снежинка —

Такая горячая, словно наша с тобой любовь

Мы упали каждый как-то нелепо, неловко,

И из нас вытекала на снег ярко-красная кровь.

И мы, обнявшись на снегу

Лежали там на берегу.

Мы шли в бой, как на танец, умеряли свои шаги.

У тебя за плечами тяжёлый ранец,

У меня плащ-палатка, сапоги, как гири —

И холодные, белые губы шептали на этой прямой,

Мутер, мама, мама, мутер,

И так бесконечно, безумно хотелось домой.

Но лишь плакали волки, и летали вокруг светлячки,

ты как будто споткнулась о берег Волги,

А мне сквозь очки пролетела снежинка —

И мы, обнявшись на снегу

Лежали там на берегу.

Разреши мне признаться: уже 70 лет,

Как ты пригласила меня на танец,

И с тех пор нам не выйти на свет.

Мойындауға рұқсат етіңіз: 70 жыл бойы,

Мені қалай билеуге шақырдың

Содан бері біз дүниеге келген жоқпыз.

Сонда қасқырлар жылап, отты бәліштер ұшып кетті,

Еділ жағасында сүрінген сияқтысың,

Менің көзілдірігімнен қар ұшқыны ұшып кетті -

Сізге деген махаббатымыз сияқты ыстық

Біз әрқайсымыз қандай да бір күлкілі, ыңғайсыз құладық,

Ашық қызыл қан бізден қарға шықты.

Ал біз, қарда құшақтасып жатырмыз

Олар сол жерде жағада жатты.

Бидей шайқасқа шықтық, қадамымызды модернизацияладык.

Артыңызда ауыр сөмке бар,

Менде пальто, етік бар, гір сияқты -

Бұл түзу сызықта суық, ақ еріндер сыбырлады,

Мутер, ана, ана, ана,

Және шексіз, ессіз үйге қайтқысы келді.

Бірақ қасқырлар ғана жылап, отты бақтар ұшып жүрді,

Еділ жағасында сүрінген сияқтысың,

Менің көзілдірігімнен қар ұшқыны ұшып кетті -

Ал біз, қарда құшақтасып жатырмыз

Олар сол жерде жағада жатты.

Мойындауға рұқсат етіңіз: 70 жыл бойы,

Мені қалай билеуге шақырдың

Содан бері біз дүниеге келген жоқпыз.