Сердце, где зимуешь ты - Павел Кашин

Через стерео-каналы, без паролей и ключей,

По руинам коммуналок, по квартирам богачей;

По затоптанным вокзалам, в каждом метре духоты —

Я искал, как ты сказала: «Сердце, где зимуешь ты…»

По антеннам, через стены, сотни градусов тепла

Льются в лёгкие и вены, чтобы ты не умерла.

Утонув в холодном теле, в теле Вечной Мерзлоты;

В неухоженном пределе — в сердце, где зимуешь ты…

Стереоарналар арқылы, құпия сөздер мен кілттерсіз,

Коммуналдық пәтерлердің қирандылары арқылы, байлардың пәтерлері арқылы;

Басылған теміржол вокзалдары арқылы, әр метрлік тығында -

«Жүрегім, қысты қайда қоясың...» дегендей іздедім.

Антенналар арқылы, қабырғалар арқылы, жүздеген градус жылу

Өліп қалмау үшін олар өкпеге, тамырға құйылады.

Суық денеге, Мәңгілік аяздың денесіне батып кету;

Шектеусіз шекте – қыстайтын жүректе...