Счастье - Павел Кашин

Уставший день уткнулся в облака,

Там белый месяц вышел как пижон,

Тупая ночь с предлогом пустяка

Не лезет на рожон.

По серебру вдоль неба, в проводах

Я напишу серебряным стило:

Любуйся счастье, я тебя так ждал,

Я так любил тебя, пока ты не пришло.

Я так мечтал запутаться в ветвях

Твоей руки и плакать от стыда,

Что не меня теперь терзает страх,

Что жизнь пуста, как талая вода.

Я так хотел, чтоб ростом в три горы

Поправить небо твердою рукой.

Я был так горд, но в правилах игры

В поэме мира быть маленькой строкой.

Шаршаған күн бұлтқа көмілді,

Сол жерде ақ ай шықты жігіттей,

Ұсақ-түйек деген сылтаумен мылқау түн

Төбеге көтерілмеңіз.

Аспан бойы күмісте, сымдарда

Мен күміс қаламмен жазамын:

Бақытқа сүйсінемін, күттім сені,

Сен келгенше мен сені қатты жақсы көрдім.

Мен бұтақтарға шатасуды армандадым

Ұяттан қолың мен жылайсың,

Мен емес, қазір қорқыныш азаптады,

Ол өмір бос, еріген су сияқты.

Мен үш таудай биік болғым келді

Қатты қолмен аспанды түзетіңіз.

Мен мақтандым, бірақ ойын ережесінде

Дүние өлеңінде шағын жол болу.