Раб мечты - Павел Кашин

Родившись в городе ненастном,

Я рос счастливым молодцом,

Я верил в долю, верил в счастье,

Я верил в счастье под венцом.

Но были в городе том люди,

Они твердили без конца,

Что счастья правдой не добудешь,

Ни сердца девы, ни винца.

И я извилистой дорогой

Неуверенно ступал,

И сердце девы-недотроги

Я сладким словом подкупал.

Я брал чужие комплименты,

Я пил с врагом и дураком,

И, источая слабый свет,

Душа моя сгорала мотыльком.

Не суди меня так строго,

Я — покорный раб мечты,

Шёл извилистой дорогой,

Но прямою ль идёшь ты?

Но прямою ль идёшь ты?

Но прямою ль идёшь ты?

Жаңбырлы қалада туған,

Мен бақытты жас болып өстім

Мен үлеске сендім, бақытқа сендім,

Мен тәждің астындағы бақытқа сендім.

Бірақ бұл қалада адамдар болды

Олар шексіз айтты

Шындықпен бақытқа жете алмайсың,

Қыздың жүрегі жоқ, шарап жоқ.

Ал мен бұралаң жолда келе жатырмын

Ол сенімсіз қадам басты

Ал жанашыр қыздың жүрегі

Тәтті сөзбен пара бердім.

Мен басқалардың мақтауын қабылдадым,

Жау мен ақымақпен бірге ішкенмін

Және әлсіз жарық шығарды,

Көбелек боп өртеніп кетті жаным.

Мені қатты айыптамаңыз

Мен арманның мойынсұнғыш құлымын,

Бұрама жолмен жүрді

Бірақ сіз тіке барасыз ба?

Бірақ сіз тіке барасыз ба?

Бірақ сіз тіке барасыз ба?