Птичка - Павел Кашин

Ты уже не спишь,

Ты готов идти со мною,

Боже, услышь.

Нам не приснится жёлтое море,

Мы розовой птицей от счастья ли, с горя да в вешние волны,

Мир он такой полный, ворвётся к нам в тело.

Какое им дело, какое им дело, что мысли такие несносные,

Мы уже вышли из этого вечного поста и нищие, но чуточку личные

Мы маленькой птичкой дотянем до нашей земли.

Ты уже не спишь,

Ты уже сроднился с небом,

Спи мой малыш

Я задыхаюсь, брошенный в небе, достигну предела,

Где мне укажут.

Какое мне дело до ваших раскрашенных бубен,

Какое мне дело, что скажет, спляшет, и снова закажет новая публика,

Я маленькой птичкой дотяну до священной земли.

Сен тұрдың ба,

Менімен баруға дайынсың ба

Құдай, тыңда.

Сары теңізді армандамаймыз,

Бақыттан да, қайғыдан да, көктем толқынында да қызғылт құспыз.

Дүниенің толығаны сонша, ол біздің денемізге енеді.

Оларға не қызық, не ойлары шыдамайды,

Біз бұл мәңгілік оразаны қалдырдық және кедейміз, бірақ аздап жеке тұлғамыз

Біз кішкентай құс сияқты өз жерімізге жетеміз.

Сен тұрдың ба,

Сіз қазірдің өзінде аспанмен байланысты болдыңыз,

Ұйықташы балам

Тұншығып жатырмын, көкке лақтырылып, шегіне жетемін,

Олар маған қайда айтады.

Боялған домбыраларыңыз маған не керек,

Маған олар не айтады, билейді және жаңа аудиторияға тапсырыс береді,

Кішкентай құс болып киелі жерге жетемін.