Осень - Павел Кашин

Под осенним деревцем засиделся день.

Крашеным индейцем с думой набекрень.

Он наверно брошенный не в своей стране.

Странный и непрошеный для меня вдвойне.

Я достану зеркало, гляну со спины.

Пристыдится беглый, сгинет до весны.

По лугам пасленовым, по чумным лесам

Побегут влюбленные, как по небесам

Күн күзгі ағаштың астында отырды.

Бүйір ойы бар боялған үнді.

Өз елінен басқа елге тастап кеткен шығар.

Мен үшін екі есе біртүрлі және шақырылмаған.

Мен айна аламын, артқы жағынан қараңыз.

Қашқан ұят болады, көктемге дейін өледі.

Түнгі көлеңке шалғындары арқылы, оба ормандары арқылы

Ғашықтар көктей жүгіреді