Немного света - Павел Кашин

Обнимая нас, чёрная стена

С обостреньем чувств нам приносит грусть и груз

Умственных атак, что что-то здесь не так,

Что что-то потерял, этот мир застрял.

Припев:

А нам немного дай света!

А нам немного дай солнечного света, и мы

Раскрутим нашу планету,

И мы сумеем убедить отцов и сможем отмыть

Татуировки и меты с их рук,

С их душ остатки тюрьмы, — ты нам немного дай света!

Проигрыш

Разделяя нас, чёрная стена

Нам навяжет мысль, убеждённость в том, что мы

Даже в дебрях сна не достанем дна,

Где наше злое «Я» — чёрная змея.

Припев:

А нам немного дай света,

И мы заставим планету кружиться под вальс этой странной весны,

И заполняя анкеты,

Мы понапишем, что наши отцы повзрослели в объятьях войны.

И наши бедные души —

Они как змеи из кожи — лишь только чуть-чуть тишины,

И наши страхи о лучшем —

Они остались cдыхать от любви и тоски у чёрной стены.

Бізді құшақтап, қара қабырға

Сезімдердің шиеленісуімен бізді қайғы мен жүктеме әкеледі

Мұнда бірдеңе дұрыс емес деген психикалық шабуылдар,

Бір нәрсе жоғалды, бұл дүние кептеліп қалды.

Хор:

Бізге жарық беріңіз!

Және бізге аздап күн сәулесін беріңіз, және біз

Біздің планетамызды айналдырайық

Ал біз әкелерді сендіре аламыз және жуамыз

Қолдарынан татуировкалар мен белгілер,

Олардың жандарынан, түрменің қалдықтары – бізге аздап нұр бересің!

жоғалту

Бізді бөледі, қара қабырға

Бізге ой жүктейді, біз деген сенім

Жабайы ұйқыда да біз түбіне жете алмаймыз,

Біздің зұлым «меніміз» – қара жылан қайда.

Хор:

Бізге кішкене жарық беріңіз,

Біз планетаны осы біртүрлі көктемнің вальсіне айналдырамыз,

Және формаларды толтыру

Әкелеріміздің соғыс құшағында өскенін жазамыз.

Ал біздің бейшара жандар

Олар теріден жасалған жыландар сияқты - сәл үнсіздік,

Біздің ең жақсы туралы қорқынышымыз -

Олар қара қабырғада махаббат пен сағыныштан дем алуға қалды.