Над осеннею Москвой - Павел Кашин

По осеннему асфальту разбегались жемчуга-

Это будущий февраль так обозначил берега.

И с поломанным зонтом я изгибался на мосту —

нецелованный фантом любви, забытый на посту.

Я искал в себе спасенья, окунаясь с головой

в тишину «Седьмого неба"над осеннею Москвой.

Я искал в себе спасенья над осеннею Москвой.

Сквозь меня ходили люди без сердечного огня.

В их глазах — коль ты не любишь — не задерживай меня!

И, сутулясь, исчезали в предрасстрельной тишине,

оставляя мокрый след на обескровленной луне.

Я искал от них спасенья, окунаясь с головой

в тишину «Седьмого неба"над осеннею Москвой.

Я искал от них спасенья над осеннею Москвой.

Время вышло, и застыло, и упало с высоты.

Безнадёжная усталость, сквозь меня шагала ты Не с пивной — а где-то рядом, два крыла, побитых градом,

волочились по фасадам, не теряя красоты.

Я нашёл в тебе спасенье, окунувшись с головой

в тишину «Седьмого неба"над осеннею Москвой.

В тишину «Седьмого неба"над осеннею Москвой…

Күзгі асфальт бойына шашылған інжу-маржандар -

Осы келешек ақпан жағаларды осылай белгіледі.

Сынған қолшатырмен мен көпірде еңкейдім -

сүйіспеншіліктің сүймеген елесі, постта ұмытылған.

Өзімнен құтқаруды іздедім, Басын сүңгіп

Күзгі Мәскеудегі «Жетінші аспанның» тыныштығына.

Мен күзде Мәскеуде құтқарылуды өзім іздедім.

Артымнан жүрегі отсыз адамдар өтті.

Олардың көзінде - сүймесең - мені кешіктірме!

Олар еңкейіп, атыс алдындағы тыныштықта жоғалып кетті,

қансыз айда дымқыл із қалдыру.

Мен олардан құтқару іздедім, төбемнен суға түстім

Күзгі Мәскеудегі «Жетінші аспанның» тыныштығына.

Мен Мәскеудің күзінде олардан құтқаруды іздедім.

Уақыт шықты да, қатып, биіктен құлады.

Үмітсіз шаршау, сен менімен жүрдің пабтан емес - бірақ жақын жерде, бұршақ соққан екі қанат,

әдемілігін жоғалтпай қасбеттерді бойымен сүйреп апарды.

Құтқарылуды сенен таптым, төбемнен сүңгіп

Күзгі Мәскеудегі «Жетінші аспанның» тыныштығына.

Күзгі Мәскеудегі «Жетінші аспанның» тыныштығына...