Мотылек и свет - Павел Кашин

Твоя любовь, твои надежды — рисуют мой портрет,

Ты вылетаешь из одежды, как мотылёк на свет,

Но, обнимая, ты понимаешь, что меня там нет.

И обжигаясь, и спотыкаясь, ты подводишь тушь.

Твои глаза, не пропуская свет, кричат: «Спасите наши души»,

Заикаясь и тут же каясь, тают на ходу.

Проигрыш

И ты летишь, и ты в паденьи пробежала жизнь.

И ты узнала в выпаденьях минуты счастья из немногих дней,

Когда твоя мечта с моей совпала.

Сенің махаббатың, сенің үмітің менің портретімді салады

Көбелек боп жарыққа ұшып кетесің,

Бірақ, құшақтап отырып, менің жоқ екенімді түсінесің.

Ал өзіңізді күйдіріп, сүрініп, сия әкелесіз.

Көздеріңіз жарықты жібермей: «Жанымызды сақтаңыз» деп айқайлайды.

Кекештеніп, бірден тәубеге келген олар жолда ериді.

жоғалту

Ал сен ұштың да, құлағанда өмірден өттің.

Сіз бірнеше күннен бақыт сәттерін құлаған кезде таныдыңыз,

Сенің арманым менімен сәйкес келген кезде.