Морская львица - Павел Кашин

Мне теперь так часто снится: будто я — большой корабль.

Будто ты — морская Львица, будто я спускаю трапы.

С заржавевшими баграми моряки идут на берег,

С по-замшелыми коврами, что открыл недавно Беринг.

Я вгрызаюсь в эту сушу своим дном и якорями.

Я сейчас раскрою душу и залью её морями.

И большими валунами раскрою себя на лаги,

Над холодными волнами оставляя только флаги.

Мне теперь так часто снится: будто я большой корабль.

Будто я иду за крабом, будто ты — морская птица.

И когда я вижу берег, и заточенные клифы,

Что открыл недавно Беринг — я нащупываю рифы.

И холодным диким криком, ты взрываешь мои трюмы.

Море смотрит бледным ликом, и бездонным и угрюмым.

Ты берёшь меня за реи и уводишь дивным галсом.

Этот сон меня так греет… Я ни чуть не испугался.

Қазір мен жиі армандаймын: мен үлкен кеме сияқтымын.

Сіз теңіз арыстаны сияқтысыз, мен баспалдақтарды түсіріп жатқандай.

Тот басқан ілгектермен теңізшілер жағаға шығады,

Беринг жақында ашқан мүкті кілемдермен.

Мен мына құрғақ жерді түбімен, якорларымен тістеймін.

Мен енді жанымды ашып, оны теңіздерге толтырамын.

Ал мен үлкен тастармен өзімді бөренелерге ашамын,

Суық толқындардың үстінде тек жалаулар қалды.

Қазір мен жиі армандаймын: мен үлкен кеме сияқтымын.

Шаянның соңынан еріп келе жатқандай, сен теңіз құсы болғандай.

Жағаны, қайраған жартастарды көргенде,

Беринг жақында ашқан нәрсе - мен рифтерді сезінемін.

Ал суық жабайы айқаймен сен менің трюмдерімді жарып жібересің.

Теңіз бірде түбі жоқ, әрі мұңлы жүзімен бозғылт көрінеді.

Сіз мені аулалардан алып, керемет ілмекпен алып кетесіз.

Бұл арман мені қатты жылытады... Мен шамалы қорықпадым.