Игра - Павел Кашин

Блаженство пируэтов

У нас, простых поэтов,

Вот приманка — светлячок,

Ловим чувство на крючок.

Я, кажется, вхожу в бесплодье,

Как говорят в простонародье:

Курица совсем не птица,

Если небо ей не снится.

Когда я летаю, всех восхищает полет.

Когда я летаю, я военный самолет.

И вот меня сшибает влет.

Я — настоящий самолет.

И когда второй в лицо —

Будет встреча яйцо.

В иллюминаторе созрел цветок

Конец игры уставших струн.

Оранжевой воды глоток

Несет в ладонях мальчик Хун.

Когда я гуляю, я прохожу много миль.

Когда я гуляю, я — уже автомобиль.

И брызжет раскаленный путь,

Неудержимый белый ЯН,

Мне до утра не даст уснуть

Игра лохматых обезьян.

И в серый омут глупых глаз

Уходит страсть моей любви.

Я крикну: Это не Экстаз!

Ты тихо скажешь: Се ля ви

Когда я выплываю, я даю полный ход

Когда я выплываю, я — почтовый пароход.

Пируэттердің бақыты

Біз, қарапайым ақындар,

Міне, жем - от жабыны,

Біз сезімді біріктіреміз.

Мен бедеулікке баратын сияқтымын

Қарапайым халықта айтқандай:

Тауық мүлде құс емес

Егер ол аспанды армандамаса.

Мен ұшсам, бәрі ұшуға таңданады.

Мен ұшқанда мен әскери ұшақпын.

Енді рейс мені құлатады.

Мен нағыз ұшақпын.

Ал екінші бетке келгенде -

Жұмыртқа кездесуі болады.

Терезеде гүл піскен

Шаршаған жіптер ойынының аяқталуы.

Апельсин суын жұтым

Бала Хонгтың алақанында алып жүрді.

Жаяу жүргенде көп шақырым жүремін.

Жаяу жүргенде мен қазірдің өзінде көлікпін.

Ал ыстық жол шашырайды,

Тоқтамас ақ ян,

Таңға дейін ұйықтамаймын

«Түрлі маймыл» ойыны.

Және ақымақ көздердің сұр бассейніне

Менің махаббатымның құмарлығы кетті.

Мен айқайлаймын: Бұл экстази емес!

Сіз үнсіз айтасыз: Se la vie

Мен жүзіп шыққанда, мен алға қарай жүремін

Мен жүзген кезде мен пошта пароходшымын.