Фонари - Павел Кашин

А мне сегодня ночью казалось я живу,

А мне сегодня ночью леталось наяву,

И город мой, казалось, мир чудес,

И в этот мир с ногами я залез.

И с черных плеч деревьев лилось молчанье птиц,

Сопровождаясь боем моих сухих ресниц,

И черных дыр заманчивая жуть

Манила безвозвратно утонуть.

И я балдел, танцуя под душем фонаря,

И мне тогда казалось, что я живу не зря,

Мой мозг светился наравне с луной,

И сердце колокольчик озорной.

А мне сегодня ночью казалось я живу,

А мне сегодня ночью леталось наяву,

И город мой, казалось, мир чудес,

И в этот мир с ногами я залез.

Бүгін түнде мен өмір сүріп жатқандай көріндім,

Бүгін түнде мен шын мәнінде ұштым,

Менің қалам ғажайыптар әлемі сияқты көрінді,

Ал мен бұл дүниеге аяғыммен көтерілдім.

Ағаштардың қара иығынан құстардың үнсіздігі ағып жатты,

Құрғаған кірпігім шайқасымен бірге,

Ал қара тесіктер – еліктіретін сұмдық

Манила қайтымсыз суға батып кетті.

Мен жынды болдым, шамның астында биледім,

Содан кейін мен бекер өмір сүрмегендей болдым,

Менің миым айдай жарқырап кетті

Ал жүрек - бұзық қоңырау.

Бүгін түнде мен өмір сүріп жатқандай көріндім,

Бүгін түнде мен шын мәнінде ұштым,

Менің қалам ғажайыптар әлемі сияқты көрінді,

Ал мен бұл дүниеге аяғыммен көтерілдім.