Феникс - Павел Кашин

Цепляясь за бескровные хвосты комет,

Время кажется грузом, а пространство сурово

Протяженностью мысли намекает на нет.

И, вдруг, птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Музыканты в ямах ругают свою партитуру,

Разливая в стаканы свой млечный путь.

И усли хочешь слышать музыку…

Собирай свои силы, поднимай свою суть.

И, вдруг, птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Время без любви, как пространство без света.

Голос без песни, как русло без воды.

А песня без любви, разве слышал ты где-то?

И слово без надежды, как без певчих сады.

Где птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Құйрықты жұлдыздардың қансыз құйрықтарына жабысып,

Уақыт ауыр жүк сияқты, ал кеңістік қатал

Ойдың ұзақтығы жоққа нұсқайды.

Және кенеттен Феникс құс қанаттарын қағады.

Әр ұшқында бәрі қанша болса, сонша шындық бар ...

Шұңқырлардағы музыканттар партитурасын ұрысады,

Сүтті жолыңызды стақандарға құйыңыз.

Ал музыка тыңдағың келсе...

Күшіңді жина, болмысыңды көтер.

Және кенеттен Феникс құс қанаттарын қағады.

Әр ұшқында бәрі қанша болса, сонша шындық бар ...

Махаббатсыз уақыт жарықсыз кеңістік сияқты.

Әнсіз дауыс – сусыз арнамен тең.

Ал махаббатсыз ән, бір жерден естідің бе?

Ал үмітсіз сөз, жырсыз бақтай.

Феникс құсы қанатын қағатын жерде.

Әр ұшқында бәрі қанша болса, сонша шындық бар ...