Лагерный вальс - Михаил Шелег

За сопкою солнце садится,

Скрипит под ногами снежок.

Тюремный охранник — ефрейтор Савицкий

В заслуженный отпуск пошёл.

Идёт он по лагерю браво,

Мечтает о доме родном,

Где ждёт его мать и невеста чернява

В далёком селе под Орлом.

И хочется петь ему песни —

Так радость его велика.

Он дома расскажет друзьям и невесте,

Как он подстрелил двух ЗеКа.

Он выследил их аккуратно

И с вышки направил огни.

В ЗеКа разрядил свой рожок автоматный,

Когда побежали они.

Потом сам майор перед строем

За меткость его похвалил

И даже назвал молодцом и героем,

И лычкой за труд наградил.

И вот он идёт вдоль бараков

И смотрит, как гаснет заря.

Но вдруг, словно искры сверкнули из мрака

Два острых трёхгранных «пера».

Упал он и кровь заалела

На белом, как марля снегу.

Под северным небом заря догорела

И ветер накликал пургу.

А после отпишет контора

Короткую справку домой:

Күн батады төбенің артына,

Аяқ астынан қар сықырлайды.

Түрме күзетшісі - ефрейтор Савицкий

Лайықты демалысқа шықты.

Ол браво лагерінде жүреді,

Туған үйді армандау

Анасы мен қара келіні күтіп тұрған жерде

Орел маңындағы шалғай ауылда.

Мен оған ән айтқым келеді -

Оның қуанышы сондай үлкен.

Ол үйдегі достары мен қалыңдығына айтады,

Ол екі Зеканы қалай атып тастады.

Ол оларды мұқият аңдыды

Және мұнарадан от жіберді.

ЗеКада ол автоматты мүйізін шығарды,

Олар жүгірген кезде.

Одан кейін қатардағы майордың өзі

Оны дәлдігі үшін мақтады

Ол тіпті оны жақсы адам және батыр деп атады,

Және еңбегі үшін төсбелгімен марапатталды.

Міне, ол казарманы жағалап жүр

Және ол таңның атқанын бақылайды.

Бірақ кенет қараңғылықтан ұшқындар жарқ еткендей

Екі үшбұрышты үшбұрышты «қауырсын».

Ол құлап, қан қызарып кетті

Дәкедей аппақ қарда.

Солтүстік аспан астында таң атты

Ал жел боран деп атады.

Содан кейін кеңсе жазады

Қысқаша анықтамалық үй: