Je vole - Michel Sardou

Mes chers parents: je pars

Je vous aime, mais je pars

Vous n’aurez plus d’enfant ce soir

Je n’m’enfuis pas, je vole

Comprenez bien: je vole

Sans fumée, sans alcool: je vole

Je vole

C’est jeudi, il est 5 heures 5. J’ai bouclé une petite valise, et je traverse

doucement l’appartement endormi.

J’ouvre la porte d’entrée en retenant mon

souffle, et je marche sur la pointe des pieds, comme les soirs où je rentrais

après minuit pour ne pas qu’ils se réveillent.

Hier soir à table,

j’ai bien cru qu’ma mère se doutait d’quelque chose.

Elle m’a demandé si

j'étais malade, et pourquoi j'étais si pâle.

J’ai dit que j'étais très bien,

tout à fait clair.

Je pense qu’elle a fait semblant de me croire.

Et mon père a souri…

En passant à côté de sa voiture, j’ai ressenti comme un drôle de coup.

Je pensais qu’ce serait plus dur, et plus grisant.

Un peu comme une aventure,

en moins déchirant.

Oh, surtout, ne pas se retourner.

S'éloigner un peu plus.

Il y a la gare.

Et après la gare, il y a l’Atlantique.

Et après l’Atlantique…

C’est bizarre cette espèce de cage qui me bloque la poitrine.

Ça m’empêche

presque de respirer.

Je m’demande si tout à l’heure, mes parents se douteront

qu’je suis en train d’pleurer.

Oh, surtout, ne pas se retourner.

Ni des yeux, ni d’la tête.

Ne pas regarder derrière.

Seulement voir c’que j’me

suis promis.

Et pourquoi, et où, et comment.

Il est 7 heures moins 5,

et je m’suis rendormi dans ce train qui s'éloigne un peu plus.

Oh, surtout,

ne plus se retourner.

Jamais…

Mes chers parents: je pars

Je vous aime, mais je pars

Vous n’avez plus d’enfant ce soir

Je n’m’enfuis pas, je vole

Comprenez bien: je vole

Sans fumée, sans alcool: je vole

Je vole

Менің қымбатты ата-анам: мен кетемін

Мен сені сүйемін, бірақ мен кетемін

Бүгін түнде сенің балаң болмайды

Мен қашпаймын, ұшамын

Түсіну: Мен ұшамын

Темекісіз, алкогольсіз: Мен ұшамын

мен ұшамын

Бүгін бейсенбі, таңғы сағат 5:5, мен кішкентай чемоданды жинадым, мен өтіп бара жатырмын

ұйықтап жатқан пәтерді ақырын.

Мен қолымнан ұстап алдыңғы есікті ашамын

дем алып, үйге келген кештердегідей аяқтың ұшымен жүремін

түн ортасынан кейін олар оянбауы үшін.

Кеше түнде дастархан басында,

Мен анам бірдеңеден күдіктенеді деп ойладым.

Ол менен сұрады

Мен ауырып қалдым және неге сонша бозардым.

Мен жақсымын дедім

әбден анық.

Менің ойымша, ол маған сенгендей кейіп танытты.

Ал әкем күлді...

Оның көлігінің жанынан өтіп бара жатып, мен күлкілі соққыға ұқсадым.

Мен бұл қиынырақ және одан да қызықты болады деп ойладым.

Шытырман оқиға сияқты,

азырақ жүректі ауыртады.

О, ең бастысы, артыңа қарама.

Сәл алысырақ жылжытыңыз.

Мұнда вокзал бар.

Ал станциядан кейін Атлант мұхиты бар.

Ал Атлантикадан кейін...

Кеудемді жауып тұрған мұндай тордың түрі біртүрлі.

Маған кедергі жасайды

дем алуға дерлік.

Кейін ата-анам күдіктене ме деп ойлаймын

деп жылап отырмын.

О, ең бастысы, артыңа қарама.

Не көз, не бас.

Артыңызға қарамаңыз.

Тек менің қандай екенімді көру үшін

уәде беремін.

Неліктен, қайда және қалай.

5-тен 7-ге дейін,

мен сәл әрі қарай жүретін мына пойызда қайтадан ұйықтап қалдым.

О, бәрінен бұрын,

артқа қарама.

Ешқашан…

Менің қымбатты ата-анам: мен кетемін

Мен сені сүйемін, бірақ мен кетемін

Бүгін түнде сенің балаң жоқ

Мен қашпаймын, ұшамын

Түсіну: Мен ұшамын

Темекісіз, алкогольсіз: Мен ұшамын

мен ұшамын