La famille - Michel Jonasz

C'était pas la ville d’Angoulème

La petite piaule du quatrième

Mais tout réfléchi tout pensé

On s’est jamais senti serrés

Deux p’tits mômes et deux grandes personnes

Une dizaine d'étés et d’automnes

On a vécu là tell’ment bien

A Drancy derrière Pantin

Quand la neige crissait sous les pas

A Noël tout l’monde était là

Chez les grands-parents du dimanche

Ou’avaient mis robe et chemise blanche

Et ça sentait le chou farci

Ça sentait l’amour aussi

On avait tous le cœur au chaud

Comme la soupe sur le réchaud

La famille

Ça s'éparpille

Les jeunes s’en vont là où ça brille

Les vieux s'éteignent comme des brindilles

Pour un rien une peccadille

Ce sont les années papier d’verre

Qui usent l’endroit et l’envers

Et puis ça commence à tiédir

Et puis c’est tell’ment dur l’av’nir

La vie elle t'étouffe elle t’aspire

Te bouche le nez quand tu respires

On se revoit de temps en temps

On se voit de moins en moins souvent

Et ceux qui ont disparu

Verront jamais les nouveaux v’nus

La famille

Ça s'éparpille

Les jeunes s’en vont la où ça brille

Les vieux s'éteignent comme des brindilles

Pour un rien une pecadille

Ce sont les années papier d’verre

Oui usent l’endroit et l’envers

Et pourquoi ça j’en sais rien

Tout c’que j’sais c’que j’me souviens

On s’aimait bien

Бұл Ангулем қаласы емес еді

Төртінші қабаттағы кішкентай бөлме

Бірақ бәрі ойлады, бәрі ойлады

Біз ешқашан тарлық сезінбедік

Екі кішкентай бала және екі үлкен адам

Ондаған жаз мен күз

Біз сонда жақсы өмір сүрдік

Дрэнсиде Пантиннің артында

Аяқ астынан қар сықырлағанда

Рождествода барлығы сонда болды

Жексенбіде ата мен әжеде

Олар қай жерде көйлек пен ақ көйлек киген

Ал оның иісі толтырылған қырыққабат сияқты

Ол да махаббаттың иісін сезінді

Барлығымыздың жүрегімізде жылылық болды

Пештегі сорпа сияқты

Отбасы

Ол шашылады

Жастар жарқыраған жерге барады

Ескілері шыбықтай шығып кетеді

Бекер пеккадилло

Бұл құм қағаз жылдар

Алдыңғы және артқы жағын тоздыратын

Сосын суыта бастайды

Сосын болашақ өте қиын

Өмір сені тұншықтырып, сорады

Тыныс алғанда мұрныңызды ұстаңыз

Бір-бірімізді анда-санда көреміз

Бір-бірімізді жиі көреміз

Ал жоғалып кеткендер

Жаңадан келгендерді ешқашан көрмеймін

Отбасы

Ол шашылады

Жастар жарқыраған жерге барады

Ескілері шыбықтай шығып кетеді

Тегін пекадил

Бұл құм қағаз жылдар

Иә, алдыңғы және артқы жағын киіңіз

Ал неге екенін білмеймін

Мен есімде қалған нәрсені білемін

Біз бір-бірімізді ұнаттық