Война - Мельница

Темнеет кровля декабря

Под звон полуночных штормов,

Да ты не спрашивай меня,

Лишь просто дай мне кров.

На сапогах твердеет грязь,

И как последним быть из нас?

И тянет черепицы скрип

Из горла медный хрип:

И он говорит ей — сестра, я слишком давно на этой войне

Когда вы пьете это ваше вино, я нёбом чувствую кровь —

В ней хватает и серебра, и стали, и соли, и гари огней,

И наши парни лежат в траншеях под гусеницами облаков.

Так вышло — я еще живой,

Или живой уже не я?

Она не смотрит на него,

Исчадье декабря.

А наша высадка в закат

Была прекрасна и грозна —

Сейчас допью, пора назад,

Не забывай, война.

И он говорит ей — сестра, я слишком давно на этой войне,

Когда вы пьете это ваше вино, я нёбом чувствую кровь —

В ней хватает и серебра, и стали, и соли, и гари огней,

И наши парни лежат в траншеях под гусеницами облаков.

И еще он говорит ей — сестра, похоже, я не знаю ничего о войне,

Я до сих пор не постиг математику строя наших огненных кораблей,

А может, завтра я взгляну ей прямо в лицо и вдохну ее гнев,

И вместо меня останется дырка в небе или же дырка в земле.

Так вот, он говорит ей — сестра, мне некуда, некуда возвращаться, кроме войны,

Спасибо, слушай, мне правда с тобою сегодня было тепло;

А под огнем не помнишь вкуса вина, но не знаешь вкуса вины…

И он уходит обратно в ночь, тяжело подволакивая крыло.

Желтоқсанның қараңғы төбесі

Түн ортасындағы дауылдың дыбысына

Менен сұрамайсың ба

Тек қан берші.

Етікке балшық қатып қалады

Ал бізден соңғысы қалай боламыз?

Және плиткаларды сықырлап тартады

Тамақтан мыс сылдырлады:

Ал ол оған айтады – апа, мен бұл соғыста тым көп болдым

Сіз осы шарапты ішкен кезде мен таңдайымда қанды сезінемін -

Оның күмісі де, болаты да, тұзы да, жанатын оттары да жеткілікті.

Ал біздің жігіттер бұлт құрттарының астында окоптарда жатыр.

Осылайша, мен әлі тірімін,

Әлде мен енді тірі емеспін бе?

Ол оған қарамайды

Желтоқсанның ыдырауы.

Ал біздің күн батқанға қонуымыз

Ол әдемі және қорқынышты болды -

Мен ішімдікті қазір бітіремін, қайту уақыты келді,

Соғысты ұмытпа.

Ол оған айтады - әпке, мен бұл соғыста тым көп болдым,

Сіз осы шарапты ішкен кезде мен таңдайымда қанды сезінемін -

Оның күмісі де, болаты да, тұзы да, жанатын оттары да жеткілікті.

Ал біздің жігіттер бұлт құрттарының астында окоптарда жатыр.

Ол да оған айтады - апа, мен соғыс туралы ештеңе білмейтін сияқтымын,

Мен біздің отты кемелерімізді жасаудың математикасын әлі түсінген жоқпын,

Немесе ертең оның бетіне тік қарап, қаһарымен дем алармын

Ал менің орныма аспандағы тесік немесе жердегі тесік болады.

Сонымен, ол оған - апа, менің соғыстан басқа жерім, қайтып келетін жерім жоқ, - дейді.

Рахмет, тыңдаңыз, мен бүгін сізбен шын жүректен жылылықты сезіндім;

Ал оттың астында шараптың дәмін білмейсің, бірақ шараптың дәмін білмейсің...

Ал ол қанатын қатты сүйреп түнге қайтады.