Ушба - Мельница

Солнце, скажи, зачем мне свет — ушел мой милый вчера.

Молчи, бубенец резной луны в моих зеленых лугах.

Ах, позвала его вверх с собою женщина из серебра

Одним кивком головы о двух расписных рогах.

Верни мне душу мою, о душа двурогой горы!

Какая жертва мила твоей короне вершин?

Я дам быка, чьи рога изогнуты и остры,

Как серп, которым снимаешь ты жатву наших мужчин.

Горе-гора, солнце-луна, милый ушел вчера.

Будет жена из серебра, изогнута и остра.

Я все пряла, я не спала, я коротала ночь до утра,

Ты тоже пряха, горе-гора, я буду тебе сестра.

Я все пряла, я не спала за прялкой с вечера до утра;

Стригли овец небесных в тишине два лезвия ледяных.

Клочья на черном гребне скал — ты тоже пряха, гора?

Сшила бы платье ему, чтоб не мерз в объятьях твоих.

А если я не дождусь и умру до срока, гора,

Стану я ангелом тьмы да под серебристым крылом,

Льдистым изгибом пера тебе я буду сестра,

И вечно стоять смогу я за правым его плечом.

Дам я быка, золотые рога, поступь его тверда.

Что мне рука вместо крыла из голубого льда?

По вечерам в небе одна нежные ты облака ткала,

Горе-гора, солнце-луна, милый ушел вчера.

Күн, маған жарық не үшін керек екенін айтшы - менің сүйіктім кеше кетіп қалды.

Тыныш бол, жасыл шалғынымда ойылған ай қоңырауы.

О, бір күміс әйел оны өзімен бірге шақырды

Екі боялған мүйізге жуық басын бір итеріп.

Қайтар жанымды, қос мүйізді таудың жаны!

Биік тәжің үшін қандай құрбандық қымбат?

Мен мүйізі қисық, өткір бұқа беремін,

Ерлеріміздің егінін орақпен орақтайсың.

Әй-тәуір, күн-ай, жаным кеше кетіп қалды.

Күміс, қисық, өткір әйел болады.

Бәрін айналдырдым, ұйықтамадым, таңға дейін түнедім,

Сен де иірушісің, ау-ау, қарындасың боламын.

Мен бәрін иірдім, кештен таңға дейін иіруде ұйықтамадым;

Көктегі қойларды мұздың екі жүзі үнсіз қырқып алды.

Тастардың қара төбесіндегі ұсақ-түйек – сен де иірушісің бе, тау?

Құшағыңда тоңып қалмас үшін мен оған көйлек тігіп беретін едім.

Мерзімге дейін күтіп өлмесем, тау,

Мен қараңғылық періштесі мен күміс қанаттың астында боламын,

Мұзды қаламмен қарындасың боламын,

Ал мен әрқашан оның оң иығында тұра аламын.

Бұқа беремін, алтын мүйізді, қадамы берік.

Көк мұздың қанатының орнына қолым қандай?

Аспанда кештерде сіз нәзік бұлттарды тоқатынсыз,

Әй-тәуір, күн-ай, жаным кеше кетіп қалды.