Тристан - Мельница

О тебе ли рассказал до времени

Только звон оборванного стремени,

Струн живая вязь — о тебе ли, князь;

О тебе ли, мой серебряный?

Тугой металл в руках зазвучал,

Видел и знал, поверить не мог,

Она тебе лира или клинок?

Сталью ты стал, с болью ты спал,

С ее любовью спорить не стал!

В вороний стан вороных стай

Вернулся верный Тристан.

Улетал во все четыре стороны,

Пел о ней путями горными.

Мерил мили дней гривами коней,

Там, где вороной стал вороном.

Забыл свой дом за льдом и огнем,

Был возрожден ясным дождем

Из пепла, в котором сожжен;

Был сожжен...

Мой серебряный, живой металл,

Как сердце стучал;

ночами читал

Между струн, между строк:

Она — клинок, она же -

Сталь, с которой ты спал,

С клинком и лирой спорить не стал;

И в горный стан вороньих стай

Вернулся волком — Тристан.

Гордый Тристан.

Ол сіз туралы уақытынан бұрын айтты ма?

Тек үзілген үзеңгі сыңғыры,

Жіп - тірі лигатура - бұл сіз туралы ма, ханзада;

Сен туралы, күмісім?

Қолдарындағы тығыз металдың дыбысы шықты

Көрдім, білдім, сене алмадым,

Ол сен үшін лира ма, әлде жүз бе?

Болат болдың, азаппен ұйықтадың,

Мен оның махаббатымен таласпадым!

Қарға үйірінің қарға лагерінде

Адал Тристан қайтып келді.

Төрт жаққа ұшты,

Ол тау жолдарында ол туралы ән айтты.

Жылқының жалымен өлшенген миль күн,

Қарғаның қарғаға айналған жері.

Мұз бен оттың артында үйімді ұмыттым

Ашық жаңбыр қайта жанданды

Жанған күлден;

Өртеніп кеткен...

Менің күмісім, тірі металым,

Жүрек қалай соғып тұрды;

түнде оқы

Жолдар арасында, жолдар арасында:

Ол - жүз, ол -

Сіз ұйықтаған болат

Пышақ пен лирамен дауласпадым;

Ал қарғалардың тау лагеріне

Ол қасқыр болып оралды - Тристан.

Мақтаныш Тристан.