Шелкопряд - Мельница

Послушай, похоже, опять нашла меня беда,

Я ее отвести не сумела.

Ты знаешь — меня заливает песня, как вода,

Сквозь перила ажурные тела.

Неважно — крыло ли из арфы, арфа из крыла,

Песня тянет ночами суставы.

Она солона, точно кровь, и так тепла,

И в покое меня не оставит.

Нет покоя днем, не уснуть мне ночью, я Превращаюсь в дикий сад,

Где по венам да по позвоночнику

Вьется песня-виноград,

Зелены мои дни, белы мои ночи, и Пахнет травами сладкий яд,

И по венам да по позвоночнику

Вьется песня-виноград,

Пряжу тянет шелкопряд.

Она просыпается в объятиях чужих,

Без стыда притворяется мною;

Она оторвется и взлетит, но, чтобы жить,

Заберет мою душу с собою.

Нет покоя днем, не уснуть мне ночью, я Превращаюсь в дикий сад,

Где по венам да по позвоночнику

Вьется песня-виноград.

Зелены мои дни, белы мои ночи, и Пахнет травами сладкий яд,

И по венам да по позвоночнику

Вьется песня-виноград,

Пряжу тянет шелкопряд.

Тыңдашы, мені пәле тағы тауып алған сияқты,

Мен оны алып кете алмадым.

Білесің бе - ән мені судай толтырады,

Корпус арқылы.

Арфадан қанатты ма, қанаттан арфа ма, бәрібір.

Ән түнде буындарды тартады.

Ол тұзды, қан сияқты және өте жылы,

Және мені жалғыз қалдырмайды.

Күндіз тыным жоқ, түнде ұйықтамай, Жабайы баққа айналамын,

Тамырлар бойымен және омыртқа бойымен қайда

Жүзім әні соғады,

Күндерім жасыл, түндерім аппақ, тәтті улы шөптердің иісі,

Және тамырлар бойымен және омыртқа бойымен

Жүзім әні соғады,

Жібек құрты жіпті тартады.

Ол бейтаныс адамдардың құшағында оянады,

Ұялмай-ақ менікі деп;

Ол үзіліп, ұшып кетеді, бірақ өмір сүру үшін,

Менің жанымды онымен бірге ал.

Күндіз тыным жоқ, түнде ұйықтамай, Жабайы баққа айналамын,

Тамырлар бойымен және омыртқа бойымен қайда

Ән-жүзім желдер.

Күндерім жасыл, түндерім аппақ, тәтті улы шөптердің иісі,

Және тамырлар бойымен және омыртқа бойымен

Жүзім әні соғады,

Жібек құрты жіпті тартады.