Soif de la vie - Mano Solo, JEAN LAMOOT

Ménilmontant derrière un comptoir

Y’avait une petite rouquine aux sourcils noirs

Ses cheveux bouclés racontaient des histoires

Que tous restaient figés, à écouter jusqu’au soir

Ouais mais elle, elle ne disait rien

Pas même merci, ou à demain

De sa bouche grande comme un ravin

On s’y jetterais pour y mourir

Une bouche, ou prétendaient certains

On avait même vu un sourire

Mais de cet homme poussant la porte

Et qui commandait d’une voix forte

J’ai soif de la vie, qu’on m’en apporte

Et il partait dans de grands éclats de rire

Qui pour la serveur étaient comme des navires

Transportant les rêves qu’elle n’avait jamais eu

Vers un soleil qu’elle n’aurait jamais cru

Et il est resté là jusqu’au soir

A raconter de drôles d’histoires

Des pays inconnus et nouveaux

Juste à trois stations de métro

Qu’un grand boulevard, bazar de l’espoir

Où les amours se trament et se désirent

Sans qu’il n’ait même plus rien à dire

Et pour sûr qu’un jour, on y défilera

Hurlait-il en s’aidant des bras

Et il recommandait d’une voix forte

J’ai soif de la vie, qu’on m’en apporte

Que dans son goulot, elle me transporte

Elle aurait pu l'écouter des nuits entières

En oublier de laver ses verres

Abandonner le bar à ses clients

Et avec lui s’enfuir éperdument

Mais quand c’est à elle qu’il à parlé

C'était pour dire «ma p’tite dame combien qu'ça fait ?»

Alors elle a dit «c'est pour la maison»

Et dans le bistrot ça a fait sensation

Alors il est parti comme il était venu

Arraché par la rue

Et depuis elle ne pense qu'à lui

Sous le regard des autres

Et depuis elle ne pense qu'à lui

Et dans son coeur le manque se vautre

Et chaque jour elle entend tout bas

Se petit refrain qui cogne à sa porte

J’ai soif de la vie, qu’on m’en apporte

Que dans un grand tourbillon, elle me transporte (x6)

Менильмонтант үстелдің артында

Қара қастары бар кішкентай қызыл шашты болды

Оның бұйра шаштары оқиғаларды айтып берді

Кешке дейін тыңдап, бәрі тоңып қалды

Ия, бірақ ол ештеңе айтқан жоқ

Тіпті рахмет емес, ертең кездескенше

Аузынан жырадай кең

Біз өлу үшін өзімізді сол жерге тастайтын едік

Ауыз немесе кейбіреулер мәлімдеген

Тіпті күлкісін де көрдік

Бірақ есікті итеріп тұрған бұл адам туралы

Ал кім қатты дауыспен бұйрық берді

Мен өмірге шөлдедім, оны маған әкел

Және ол қатты күлді

Даяшы үшін кім кемелер сияқты болды

Ол ешқашан болмаған армандарды орындау

Ол ешқашан сенбеген күнге

Кешке дейін сонда қалды

Күлкілі әңгімелер айту

Белгісіз және жаңа жерлер

Небәрі үш метро аялдамасы

Тек үлкен бульвар, үміт базары

Махаббаттар тоқылған және қалаған жерде

Оның бұдан артық айтары жоқ

Бір күні сол жерде шеру өтетініміз анық

Қолдарының көмегімен айқайлады

Және ол қатты дауыспен ұсынды

Мен өмірге шөлдедім, оны маған әкел

Ол мені мойнында көтеріп жүр

Оны түні бойы тыңдауға болатын еді

Көзілдірікті жууды ұмыту

Барды өз тұтынушыларына қалдырыңыз

Онымен бірге жабайы қашып кетеді

Бірақ ол онымен сөйлескен кезде

«Кішкентай ханым, бұл қанша?» деу үшін болды.

Сондықтан ол «бұл үйге арналған» деді

Ал бистрода бұл сенсация тудырды

Сөйтіп ол қалай келсе солай кетіп қалды

Көшеден жыртылған

Содан бері ол тек оны ойлайды

Басқалардың көз алдында

Содан бері ол тек оны ойлайды

Ал оның жүрегінде мұң жоқ

Және ол күн сайын ақырын естиді

Оның есігін қағатын кішкентай хор

Мен өмірге шөлдедім, оны маған әкел

Ол мені қатты дауылда тасымалдайды (x6)