Mañana Porteña En Madrid - Ismael Serrano

Todos los días lo encontraba

en el mismo autobús, el mismo viaje.

Le oía platicar y nos hablaba

de las calles de Boedo en Buenos Aires.

Tardes de truco y los amigos,

los pibes, la vieja y esas noches

de diciembre en el portal de cada casa.

Y era todo tan suave como un roce.

Su soliloquio oíamos, entre paradas,

y Argentina, despacito, se colaba

en la mañana fría y los viajeros

sonreían escuchando sus palabras.

Nos hablaba del temor y la miseria,

de la crisis que ennegrece estos días

y recordaba antes de que todo estallara:

él tuvo planes, futuro, toda una vida.

Y el autobús callaba y de repente

habitábamos todos un colectivo

recorriendo, cansado, Buenos Aires,

por las calles de un Madrid lleno de frío.

Ahora, decía, estaba bárbaro:

tenía un buen laburo y ya su jefe

le había prometido que muy pronto

le arreglaría todos los papeles.

Y muy pronto los pibes y la vieja

se vendrían acá.

Todo se arregla.

«Cuestión de confianza», nos decía.

El futuro ha de venir en primavera.

Y me parece oír un dulce tango,

y no sé si eres vos o si sos tú,

entre el yira o tal vez la última curda,

tenés el corazón mirando al sur.

Cada mañana nos toca leer

nuevas leyes contra el viajero que llega.

Entonces pienso en él.

Ruego a los dioses

que guarden su camino y lo protejan.

No lo hemos vuelto a ver.

Hará

tres meses desde el tiempo en que decía

que se sentía tan bien acá en España…

igual que si estuviera en su Argentina.

Мен оны күнде таптым

сол автобуста, сол сапарда.

Мен оның сөйлегенін естідім, ол бізбен сөйлесті

Буэнос-Айрестегі Боэдо көшелерінің.

Түстен кейінгі трюктар мен достар,

балалар, кемпір және сол түндер

Әр үйдің порталында желтоқсан.

Және мұның бәрі жанасу сияқты тегіс болды.

Біз оның жеке сөзін аялдамалар арасында естідік,

және Аргентина баяу ішке кірді

суық таңертең және саяхатшылар

Олар оның сөзін тыңдап күлді.

Ол бізге қорқыныш пен қасірет туралы айтты,

осы күндері қараңғыланып жатқан дағдарыс туралы

және бәрі жарылғанға дейін есіме түсті:

оның жоспарлары, болашағы, өмірі болды.

Ал автобус кенеттен үнсіз қалды

бәріміз бір ұжымда тұрдық

гастрольдік сапар, шаршау, Буэнос-Айрес,

суыққа толы Мадрид көшелері арқылы.

Енді ол жабайылық танытты:

оның жақсы жұмысы болды және оның бастығы болды

Мен оған көп ұзамай уәде бердім

Мен барлық қағаздарды жөндейтін едім.

Көп ұзамай балалар мен кемпір

олар осында келер еді

Барлығы реттелді.

«Сенім мәселесі», - деді ол бізге.

Болашақ көктемде келуі керек.

Мен тәтті танго естимін деп ойлаймын,

және бұл сен бе, әлде сен бе білмеймін,

yira немесе мүмкін соңғы curda арасында,

сенің жүрегің оңтүстікке қарайды.

Күнде таңертең біз оқуымыз керек

келген саяхатшыға қарсы жаңа заңдар.

Сосын мен оны ойлаймын.

Мен құдайларға дұға етемін

олар оның жолын қорғап, оны қорғасын.

Біз оны қайта көрмедік.

істеймін

ол айтқан кезден бастап үш ай

Испанияда өзін жақсы сезінгенін…

ол өз Аргентинасында болған сияқты.