Ma solitude - Georges Moustaki

Pour avoir si souvent dormi, avec ma solitude,

Je m’en suis faite presque une amie, une douce habitude.

Elle ne me quitte pas d’un pas, fidele comme une ombre.

Elle m’a suivi ca et la, aux quatres coins du monde.

Non, je ne suis jamais seul, avec ma solitude.

Quand elle est au creux de mon lit, elle prend toute la place,

Et nous passons de longues nuits, tous les deux face a face.

Je ne sais vraiment pas jusqu’ou, ira cette complice,

Faudra-t-il que j’y prenne gout, ou, que je reagisse?

Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.

Par elle, j’ai autant appris, que j’ai verse de larmes.

Si parfois je la repudie, jamais elle ne desarme.

Et, si je preferais l’amour, d’une autre courtisane,

Elle sera a mon dernier jour, ma dernire compagne.

Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.

Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.

Жалғыздығыммен жиі ұйықтағаным үшін,

Мен онымен дос болдым, тәтті әдет.

Ол мені тастап кетпейді, көлеңкедей адал.

Ол менің артымнан мұнда да, мұнда да, әлемнің төрт бұрышына дейін ерді.

Жоқ, мен ешқашан жалғыз емеспін, жалғыздығыммен.

Ол менің төсегімнің шұңқырында болғанда, ол барлық орынды алады,

Ал екеуміз бетпе-бет ұзақ түндерді өткіземіз.

Мен бұл сыбайластың қаншалықты алысқа баратынын білмеймін,

Мен оны ұнатуым керек пе, әлде реакция жасауым керек пе?

Жоқ, мен ешқашан жалғыздығыммен жалғыз емеспін.

Одан мен көз жасыммен көп нәрсені үйрендім.

Кейде мен одан бас тартсам, ол ешқашан қарусызданбайды.

Егер мен басқа сыпайылықтың сүйіспеншілігін қаласам,

Ол менің соңғы күнім, соңғы серігім болады.

Жоқ, мен ешқашан жалғыздығыммен жалғыз емеспін.

Жоқ, мен ешқашан жалғыздығыммен жалғыз емеспін.