La paresse - Georges Moustaki

Je venais de me réveiller

Quand j’entendis mon oreiller

Me murmurer avec tristesse

Tu m’abandonnes chaque jour

Pour aller vers d’autres amours

D’autres plaisirs, d’autres ivresses

Reste avec moi encore un peu

On s’entend si bien tous les deux

Pourquoi partir quand rien ne presse?

Je t’enseignerai les vertus

De ce péché si répandu

Mais toujours trahi: la Paresse

Celui qui aime à ne rien faire

N’ira jamais faire la guerre

C’est fatigant et dangereux

Jamais il ne sera tenté

Par l’existence survoltée

D’un monde dur et laborieux

Il ne connaît ni dieu ni maître

Pour interdire ou lui permettre

De vivre sans collier ni laisse

Il sait surtout se garder libre

Dans l’harmonie et l'équilibre

De sa complice, la Paresse

J'écoutai cette voix amie

Et aussitôt me rendormis

Bercé par ces tendres paroles

Et je me retrouvai soudain

Au milieu d’un joli jardin

Fleuri des fleurs les plus frivoles

Un jardinier vint m’accueillir

Avec un lumineux sourire

Et le regard plein de sagesse

Il me dit «Tu es arrivé

Au pays dont tu as rêvé

Le royaume de la Paresse»

La Paresse

Мен енді ғана ояндым

Мен жастығымды естігенде

Маған мұңмен сыбырлаңыз

Сен мені күнде тастап кетесің

Басқа махаббаттарға бару үшін

Басқа ләззат, басқа мастықтар

Менімен тағы біраз бол

Екеуміз жақсы араласамыз

Неліктен асықпаған кезде кету керек?

Саған қасиеттерді үйретемін

Бұл күнә соншалықты кең таралған

Бірақ әлі де сатқындық: Жалқау

Ештеңе істемегенді ұнататын адам

Ешқашан соғысқа бармайды

Бұл шаршатады және қауіпті

Ол ешқашан азғырылмайды

Күшті тіршілік арқылы

Қатты және еңбекқор дүниеден

Ол құдайды да, қожаны да білмейді

Оған тыйым салу немесе рұқсат ету

Жағасыз немесе қарғыбаусыз өмір сүру

Ең бастысы, ол өзін қалай еркін ұстау керектігін біледі

Гармония мен тепе-теңдікте

Оның сыбайласы Слоттан

Мен бұл мейірімді дауысты тыңдадым

Және бірден ұйықтап қалды

Осы нәзік сөздерге ренжіді

Ал мен кенеттен өзімді таптым

Әдемі бақшаның ортасында

Ең нәзік гүлдермен гүлденген

Сәлем беруге бағбан келді

Жарқын күлімсіреп

Ал келбеті даналыққа толы

Ол маған: «Сен келдің

Сіз армандаған жерге

Жалқаулық патшалығы»

Жалқаулық