Alexandrie - Georges Moustaki

Je vous chante ma nostalgie

Ne riez pas si je rougis

Mes souvenirs n’ont pas vieilli

J’ai toujours le mal du pays

Ça fait pourtant vingt-cinq années

Que je vis loin d’où je suis né

Vingt-cinq hivers que je remue

Dans ma mémoire encore émue

Le parfum, les odeurs, les cris

De la cité d’Alexandrie

Le soleil qui brûlait les rues

Où mon enfance a disparu

Le chant, la prière à cinq heures

La paix qui nous montait au coeur

L’oignon cru et le plat de fèves

Nous semblaient un festin de rêve

La pipe à eau dans les cafés

Et le temps de philosopher

Avec les vieux, les fous, les sages

Et les étrangers de passage

Arabes, Grecs, Juifs, Italiens

Tous bons Méditerranéens

Tous compagnons du même bord

L’amour et la folie d’abord

Je veux chanter pour tous ceux qui

Ne m’appelaient pas Moustaki

On m’appelait Jo ou Joseph

C'était plus doux, c'était plus bref

Amis des rues ou du lycée

Amis du joli temps passé

Nos femmes étaient des gamines

Nos amours étaient clandestines

On apprenait à s’embrasser

On n’en savait jamais assez

Ça fait presque une éternité

Que mon enfance m’a quitté

Elle revient comme un fantôme

Elle me ramène en son royaume

Comme si rien n’avait changé

Et que le temps s'était figé

Elle ramène mes seize ans

Elle me les remet au présent

Pardonnez-moi si je radote

Je n’ai pas trouvé l’antidote

Pour guérir de ma nostalgie

Ne riez pas si je rougis

On me comprendra, j’en suis sûr

Chacun de nous a sa blessure

Son coin de paradis perdu

Son petit jardin défendu

Le mien s’appelle Alexandrie

Et c’est là-bas, loin de Paris

Мен саған сағынышымды айтамын

Қызарсам күлме

Менің естеліктерім ескірген жоқ

Мен әлі үйді сағынып жүрмін

Жиырма бес жыл болды

Туған жерімнен жырақта тұратыным

Араласатын жиырма бес қыс

Менің есімде әлі қозғалады

Иіс, иіс, айқай

Александрия қаласынан

Көшелерді өртеп жіберген күн

балалық шағым қайда кетті

Сағат бестегі ән, дұға

Біздің жүрегімізде тыныштық орнады

Шикі пияз және бұршақ тағамы

Біз армандаған той сияқты көріндік

Кафелердегі су құбыры

Философиялау уақыты келді

Қарттармен, жындылармен, даналармен

Және өтіп бара жатқан бейтаныс адамдар

Арабтар, гректер, еврейлер, итальяндар

Барлық жақсы Жерорта теңізі

Барлық серіктері бір жақта

Алдымен махаббат пен ақылсыздық

Мен бәріне ән айтқым келеді

Мені Мұстаки деп атаған жоқ

Олар мені Джо немесе Джозеф деп атады

Ол тәттірек, қысқарақ болды

Көшедегі немесе орта мектептен достар

Ескі жақсы күндердің достары

Әйелдеріміз бала еді

Біздің махаббатымыз жасырын болды

Біз сүюді үйрендік

Біз ешқашан жеткілікті білмедік

Бұл мәңгілікке дерлік болды

Балалық шағым мені тастап кетті

Ол елес болып қайтады

Ол мені өз патшалығына қайтарады

Ештеңе өзгермегендей

Ал уақыт тоқтап қалды

Ол менің он алты жасымды қайтарады

Ол маған қазір оларды береді

Қыдырсам кешіріңіздер

Мен антидот таппадым

Сағынышымды емдеу үшін

Қызарсам күлме

Мені түсінетін боламын, мен сенімдімін

Әрқайсымыздың өз жарамыз бар

Оның жоғалған жұмақ бөлігі

Оның кішкентай тыйым салынған бағы

Менің атым Александрия

Ол Парижден алыс жерде