Зрячий - Дмитрий Ревякин

Тронулись вечером свистами вечными

Не образумились, когда закачало

Лопнули выдурью, сотами вытекли

Торную выбрали умытые чалым.

И не заметили солнечной метины,

Угомонили сны чёрной травою,

Как обещал не мять слабый побег ума,

Кто за тобой придёт медному вою.

Ныне зрячий слёзы прячет.

Сам зарекали стать слепым без исхода.

В рёв распродан блеск полотен

И не темнеть окрест тропой да проходу.

День условлен полем ровным,

Встретимся без рубах раскланяться в пояс.

Взгляды тешить бурным стрежнем,

Высветить на щеках румянами ояс.

Высветить на щеках румянами ояс…

Мәңгілік ысқырықпен кешке жолға шықтық

Ол соғып жатқанда өзімізге келмеді

Жарылған ақымақтық, Ағып кетті бал

Торнаяны жуып-шайған күреңдер таңдады.

Олар күн метинасын байқамады,

Олар армандарды қара шөппен тыныштандырды,

Ақылдың әлсіз өркенін сындырмаймын деп уәде еткендей,

Кім келеді саған мыстан айқайлап.

Енді көзі көретін адам көз жасын жасырады.

Нәтижесіз соқыр болуға өзі ант берді.

Гүрілде картиналардың жарқырауы сатылды

Және жол мен өткелдің айналасына қараңғыланбаңыз.

Күнді жазық дала анықтайды,

Белге иілу үшін көйлексіз кездесейік.

Дауылды таяқпен көңіл көтеру үшін көріністер,

Бетіндегі оджаларды қызару арқылы бөлектеңіз.

Бетіңізді қызарған оджалармен бөлектеңіз...