Плакса - Дмитрий Ревякин

Майской средиземною зарёю

Небо я с тобою обнимал.

Весть летела песней над землёю:

«Космос для двоих отныне мал!»

В дымке гасли пепельные звуки,

Таяли сухие облака

Будущее радостно аукать,

Новую главу в судьбе слагать.

Ночи-дни искрятся,

Вместе овны и пастух

Стынут на ветру.

Вытри слёзы, плакса!

В путь зовёт сердечный стук

Рано поутру.

В зимы Пиренейский лучик яркий

Порохом за пазухой хранить,

Чтобы прозвенела без помарки

Тонкая серебряная нить.

Пусть подчас сурово

Рвут тугое полотно

Вдоль и поперёк.

Неизменно слово:

Быть с тобою заодно,

Ладить эпилог.

Жерорта теңізінің таңы

Мен сенімен аспанды құшақтадым.

Хабар жер бетінде ән болып ұшты:

«Екі адамға арналған орын енді аз!»

Күлді дыбыстар тұманда өшті,

Құрғақ бұлттар еріді

Болашақ қуантады

Тағдырдың жаңа тарауын жазыңыз.

Түндер мен күндер жарқырайды

Қойшы мен қой бірге

Желде мұздату.

Көз жасыңды құрғат, жылау!

Жүректің соғуы шақырады

Таңертең ерте.

Қыста ибериялық сәуле жарқын болады

Отынды кеудеге сақтау үшін,

Дақтарсыз қоңырау шалу

Жұқа күміс жіп.

Кейде қатал болсын

Тығыз матаны жыртыңыз

Бойында және көлденеңінен.

Айнымалы сөз:

Сізбен бір уақытта болу үшін

Эпилогпен танысыңыз.