Корабль - 25/17, Дмитрий Ревякин

Рвётся парус, как сердце от тоски по дому,

Стакан казёнки не поможет юнге молодому.

Трещит штурвал в руках старого матроса,

На ветру волками воют нервы натянутых тросов.

Старый боцман топит страх в теплом коньяке,

Я помню год назад при портовом кабаке,

Он проболтался о грузе ценой в миллионы,

А я был принят в команду его галеона.

Мы отплывали, плакала моя невеста.

Мы отплывали без грузового манифеста,

Значит капитан расскажет нам всё на закате,

Значит в трюмах то, за что хорошо заплатят.

Жадность, как аппетит, приходит во время еды,

За бортом бешеные пляски солёной воды.

Заливают пламя, никто не увидит дым.

Море кипит - это голод подводных владык.

Где в час роковой, и оправдан.

Кто дарит с лихвой небеса...

Кем в час роковой, и оправдан.

Кто дарит с лихвой небеса...

Безумный великан играет нами 17-ть суток,

И ходят слухи, капитан наш потерял рассудок.

Последнее, что он сказал, слова: "Всё кончено."

Теперь при нём седые старцы с гривами всклокоченными.

Коптят каюту, чертят знаки в судовом журнале,

Просят чаек, чтоб о нас левиафану рассказали,

Матросы перестали верить и читать молитвы,

А корабельный поп, вцепившись, предлагает выпить.

Все мы давно не ели, наш кок повесился.

Мясо с червями даже было бы деликатесом нам.

На нижней палубе готовят бунт, сей пробил час.

Пока делили власть, в драке разбили компас.

Царапаю слова на мачте, тупым гвоздем.

Волной обломки вынесет на камни, помните о том,

Что я был верен до конца Царю и богу,

Жене и детям передайте, братья им помогут.

Кем в час роковой, и оправдан.

Кто дарит с лихвой небеса...

Кем в час роковой, и оправдан.

Кто дарит с лихвой небеса...

Сағыныштан жүректей желкен жыртылды,

Каюталық балаға бір стақан қазына көмектеспейді.

Қарт матростың қолында штурвал жарылады,

Желде керілген арқандардың жүйкелері қасқырдай айқайлайды.

Ескі қайық қорқынышты жылы коньякке батырады,

Бір жыл бұрын порт тавернасында болғаным есімде,

Ол құны миллиондаған жүк туралы айтты,

Мен оның галлеонының қолбасшылығына қабылдандым.

Біз жүздік, қалыңдығым жылады.

Біз жүк манифестінсіз жүзіп кеттік

Сондықтан капитан бізге күн батқанда бәрін айтып береді,

Сондықтан трюмдерде олар жақсы төлейтін нәрсе бар.

Ашкөздік, тәбет сияқты, тамақпен бірге келеді,

Бортта - тұзды судың жабайы билері.

Жалынды құйыңыз, түтінді ешкім көрмейді.

Теңіз қайнап жатыр - бұл су асты билеушілерінің аштығы.

Қайда өлім сағатында, және ақталған.

Аспаннан артық кім береді...

Кім өлім сағатында, және ақталды.

Аспаннан артық кім береді...

Жынды алып бізбен 17 күн ойнайды,

Ал капитанымыз есінен танып қалды деген қауесет бар.

Соңғы сөзі: «Бітті» деген сөздер.

Енді оның қасында өңі шашыраңқы ақсақалдар.

Олар кабинада темекі шегеді, кеме журналына белгілер салады,

Олар шағалалардан левиафанға біз туралы айтуды сұрайды,

Теңізшілер сенуді және дұға оқуды тоқтатты,

Ал кеменің діни қызметкері жабысып, сусын ұсынады.

Бәріміз көптен бері тамақ ішпегенбіз, аспазымыз асылып өлді.

Құрт қосылған ет бізге тіпті деликатес болар еді.

Төменгі палубада тәртіпсіздік дайындалуда, бұл сағат болды.

Олар билікті бөлісіп жатқанда, олар шайқаста компасты сындырды.

Мен діңгектегі сөздерді доғал шегемен тырнап аламын.

Қоқыс толқыны тастарға әкеледі, мұны есте сақтаңыз

Мен Патша мен Құдайға соңына дейін адал болдым,

Әйеліңе, балаларыңа айт, ағалары көмектеседі.

Кім өлім сағатында, және ақталды.

Аспаннан артық кім береді...

Кім өлім сағатында, және ақталды.

Аспаннан артық кім береді...