Лёгкая весть - Дмитрий Ревякин

Нам бы безвозвратно остаться

В этих числах календаря,

Кликнуть загорелое братство

И неделям счёт потерять.

Нам бы к ветерку прислониться,

Выдумать самим волшебство,

Взять да отменить все границы,

Греть под сердцем с небом родство.

Пой, пой!

Пусть во тьме прибой

Блестит слюдой...

Пусть в ночь фосфором искрятся струны.

Свет бронзовых зеркал

Струит маяк,

И рождается мир подлунный,

И ликует душа моя.

А когда косматые звёзды

Нам подарят лёгкую весть,

Синий кипарисовый воздух

На ладонях бережно взвесь.

Всех приветит солнце незримо,

Выбелит рассветную пыль,

В летопись жемчужного Крыма

Впишут каталонскую быль.

Пой, пой!

Пусть во тьме прибой

Блестит слюдой...

Пусть сны взвешены волной солёной.

Свет бронзовых зеркал

Струит маяк,

Луч прозрачный звезда уронит,

Торжествует душа моя.

Біз мәңгі қалғымыз келеді

Күнтізбенің бұл күндерінде

Тотыққан бауырластықты басыңыз

Және апталар бойы сананы жоғалтады.

Біз желге сүйенгіміз келеді,

Өз сиқырыңызды ойлап табыңыз

Барлық шекараларды жою үшін иә деп қабылдаңыз,

Аспан туысқандықпен жүрек астына жылы.

Ән сал, ән сал!

Қараңғыда серфингке рұқсат етіңіз

Слюдамен жарқыраған...

Түнде жіптер фосформен жарқырап тұрсын.

Қола айналардың жарығы

Маяк соғып тұр

Ай асты әлемі туды,

Ал менің жаным қуанады.

Ал ұшқыр жұлдыздар

Бізге жақсы жаңалық беріледі

көк кипарис ауасы

Алақанға мұқият іліңіз.

Күн көзге көрінбей бәріне сәлем береді,

Таң шаңын ағартады

Інжу Қырым жылнамасында

Каталон тарихын енгізіңіз.

Ән сал, ән сал!

Қараңғыда серфингке рұқсат етіңіз

Слюдамен жарқыраған...

Армандар тұзды толқынмен өлшенсін.

Қола айналардың жарығы

Маяк соғып тұр

Мөлдір жұлдыз сәуле түсіреді,

Менің жаным жеңеді.