Перья по реке - Дмитрий Ревякин

Не собрать рукавом перья по реке,

Не обнять луковый полдень налегке.

Осталось прежним ждать звона звёзд в поход ночной,

Cломить края щита, пеленать волной речной

Рассвет усталый…

Заплести в косы троп все упрёки глаз,

Уронить сны в сугроб, как бывал горазд,

Бросать добычу в гон, пить горстями синий дым.

Прощать костры рукой, замерзать в узор слюды

Небесным даром мимо голосов,

Что звали балуй, балуй без стыда

Жги свистом алым свататься в уста

Росой студёной,

Безмятежно звать покоем

Отрешённо, перстень грел мизинец…

Өзен бойындағы қауырсындарды жеңімен жинама,

Түстен кейін пиязды жеңіл құшақтамаңыз.

Түнгі жорықта жұлдыздардың шырылдағанын күту бұрынғысынша,

Қалқанның шеттерін сындыр, өзеннің толқынын ора

Таң шаршады...

Көздің барлық қорлауын жолдардың өріміне өріңіз,

Бұрынғыдай армандарды қар үйіндісіне тастаңыз,

Жыртқышты ырғаға тастап, көк түтіннен бір уыс іш.

Қолыңмен отты кешіру, слюда үлгісінде мұздату

Дауыстардан өткен аспан сыйы,

Еркелету, ұятсыз еркелету дегенді

Ауызбен жұту үшін қызыл ысқырықпен күйдіріңіз

суық шық,

Бейбітшілікті шақырыңыз

Алофф, кішкентай саусақ сақинаны жылытты ...