Скоро - Дмитрий Ревякин

Прянуть на дно,

Прятаться в ревень скважин.

Как не хотели увидеть себя

В травах некошеных, гривой нечесаной

И разбрелись в берега.

Гонит одно,

Узел долгов развязан

И не придётся пером засыпать

В сумерки гожие клёкот в плечо саднит.

Скоро ветра запрягать,

Ветра запрягать…

Уносили лихо холодом из дома прочь,

Лик искали в скалах, ликовали в снах,

Плакали, смеялись, облака читали.

Кличет молния студеный меч, колчан, тугая тетива

Полёт стрелы пернатой —

Смертельный праздник навсегда,

Смертельный праздник навсегда…

Төменге дейін сүңгу

Құдықтардың ревеньінде тығылған.

Қалайша олар өздерін көргісі келмеді

Кесілмеген шөптерде, тырнақсыз жал

Және жағаға тарап кетті.

Біреуін жүргізеді

Қарыздың түйіні шешілді

Ал қаламмен ұйықтаудың қажеті жоқ

Ымыртта нәзік айқай иықты ауыртады.

Жақында жел соғады

Желді ұстаңыз...

Олар әйгілі үйден суықпен алып кетті,

Жартастан бет іздеді, арманда қуанды,

Олар жылады, күлді, бұлттар оқыды.

Найзағай суық қылышты, дірілді, садақты қатты атайды

Қауырсынды жебенің ұшуы -

Мәңгілік өлімге әкелетін мереке

Мәңгілікке толы мереке...