Не хватит корней - Дмитрий Ревякин

Взглядом русло изменить у реки,

Обуздать в порыв прилив гнедой

И навечно след впечатать в степь,

Приторочить полземли к седлу.

Не посмели стать стеной в пути,

Не смогли ослабить в гнев кулак.

Жаждой славы, блеск в глазах удил

И кровавила в рассвет скула.

Где несёт лавиной всадников,

Где насечкой медной метят грудь

Имя грозное клубит орда

Думы смуглых сожжены дотла.

Рыщет волком за спиной черёд

Навещает по ночам шатёр,

Где обугленный предел влечёт,

Где орёл крыла свои простёр.

И не хватит корней всех окраин,

Эхо война векам умрёт,

Необъятная ночь обрекает

Заковать перекаты влёт

Великому некуда деться,

Трепещет последнего действа

Один на один с небесами,

Один на один…

Один на один…

К твоему изголовью кровавой рябины кисть бросил…

Өзеннің бағытын өзгертуге бір қарап,

Шығанақ толқынын асығыс алыңыз

Мәңгілік далада із басып,

Жердің жартысын седлаға бекітіңіз.

Жол бойында қабырға болуға батылдық танытпаңыз,

Олар ашуланып жұдырығын әлсірете алмады.

Даңққа шөлдеген, Бит көзінде жарқырап

Ал бет сүйегі таң атқанда қанап кетті.

Ол шабандоздардың көшкінін алып жүрген жерде,

Кеуде мыс ойығымен белгіленген жерде

Күллі есім орданы айналып өтеді

Қаралылардың ойлары өртеніп, күлге айналды.

Өз кезегінің артындағы қасқырдай аңқиды

Түнде шатырға барады,

Күйген шектің тартылатын жері

Қыранның қанат жайған жері.

Ал барлық шеттердің тамыры жетпейді,

Жаңғырық соғыс ғасырлар бойы өледі,

Шексіз түн қиямет етеді

Ұшу кезінде сызаттарды байлаңыз

Ұлының барар жері жоқ

Соңғы әрекеттен дірілдеу

Аспанмен бір

Бірден…

Бірден…

Мен қанды тау күлінің басына қылқалам лақтырдым ...