Marée noire - Debout sur le zinc

Tout en volutes, en ellipses de soie,

S'évaporent mes humeurs,

Le sommeil à sonné et m’assomme de son toit

Où les heures, les quarts d’heure, se prélassent.

Laissant mes chairs aux porches de l'éther,

À la vague frontière,

Mes chimères se subliment, s’abandonnent

À la mer

En écume, sur les dunes, et s’effacent.

Glissant sur l’onde,

Sous les yeux de la blonde,

Je m'éloigne des falaises,

De lianes en trapèzes,

Les embruns mènent le bal,

Dansent les feux de bengale,

Et je déploie mes ailes

Immaculées au ciel, aux étoiles.

Soudain une ombre, à l’horizon des songes

Semble avaler la mer,

Des éclairs craquent le ciel et déchirent

L’atmosphère;

Ils abondent, font la ronde, et s’enlacent.

Hypnotisé par la blanche dentelle,

Je m’approche à tire-d'aile,

Les remous sous mes voiles s’enveniment

Et s’emballent,

Et le vent, plus violent, me menace.

Glissant sur l’onde,

Sous les yeux de la blonde,

Je m’approche du malaise,

De lianes en trapèzes,

Les embruns sèment le bal,

Meurent les feux de bengale,

Et je déploie mes ailes

Immaculées au ciel, aux nuages.

Sur mon balcon, survolant les baleines,

Fuyant les eaux d'ébène,

Les sirènes s'égosillent en alarmes inutiles,

Plus de chant, plus d’amant, elles trépassent.

Aux premières loges, un géant de ferraille,

Flottant sur son brancard,

Lentement se soulage en nappes

De cauchemar;

Et la mer, maudissante, laisse place.

Glissant sur l’onde,

Sous les yeux de mes blondes,

Je m'éloigne du malaise,

De lianes en trapèzes,

Les embruns pleurent le bal,

De la coulée de gale,

Et je déploie mes ailes

Miraculées au ciel, aux étoiles.

Барлығы шиыршықтарда, жібек эллипстерде,

Көңілдерім ұшып,

Ұйқы мені төбесінен құлатты

Қайда сағаттар, ширек сағаттар, қайнату.

Менің тәнімді эфирдің кіреберістеріне қалдырып,

Бұлыңғыр шекарада,

Менің химераларым сублимацияланады, беріледі

Теңізде

Көбікте, төбелерде, өшеді.

Толқынмен сырғанап,

Аққұбаның көз алдында,

Мен құздардан алыстаймын,

Лианадан трапецияға дейін,

Бүріккіш жол көрсетеді,

Бенгал оттары билейді,

Ал мен қанатымды жайдым

Аспанға, жұлдыздарға мінсіз.

Кенет көлеңке, арман көкжиегінде

Теңізді жұтқан сияқты,

Найзағай аспанды жарып, көз жасын төгеді

Атмосфера;

Олар көптеп, айналады және құшақтайды.

Ақ шілтер гипнозды,

Мен қанаттарыммен жақындаймын,

Желкендерім астындағы құйындылар нашарлап барады

Ал қызып кетіңіз,

Ал қаттырақ жел мені қорқытады.

Толқынмен сырғанап,

Аққұбаның көз алдында,

Мазасыздыққа жақындадым,

Лианадан трапецияға дейін,

Бүріккіш допты себеді,

Бенгал өрттері өледі,

Ал мен қанатымды жайдым

Аспанға, бұлтқа дейін кіршіксіз.

Менің балконымда киттердің үстінен ұшып бара жатырмын,

Қара ағаш суларынан қашып,

Сиреналар пайдасыз дабылда айқайлайды,

Енді ән де, ғашық та жоқ, олар өтеді.

Алдыңғы қатарда алпауыт металл сынықтары,

Зембілінде қалқып,

Баяу босатады

Қорқыныштан;

Ал теңіз қарғыс айтып, жол береді.

Толқынмен сырғанап,

Менің аққұбаларымның көз астында,

Мен ыңғайсыздықтан алыстаймын,

Лианадан трапецияға дейін,

Бүріккіш допты жылайды,

Қотырдың топтамасынан,

Ал мен қанатымды жайдым

Аспанға, жұлдыздарға ғажайып.