Dans le métro - Debout sur le zinc

Le voila sur les genoux, mendiant du bout des bras,

Un sourire ou trois sous, de l’amour ou un toit,

Perdu dans sa misère il ne parle plus,

Quittépar la colère sa haine s’est perdue.

Son coeur a l’amertume d’une vie pleine de guerre

Qui doucement le consume jusqu'àle mettre sous terre

Sous terre ou sous un tas d’ordures ménagères

Que l’on n’emportera pas dans le luxe d’un cimetière

Parfois un voyageur a l’allure impeccable

Toise l’enfant d’malheur comme pour lui dire «dégage «Il pense qu’il faudrait que cette race de rien

Soit réduite a néant pour dégager son chemin.

Reviens,

C’est un homme comme toi,

Alors reviens,

Donne-lui un semblant de vie,

Mais reviens,

Tu pourrais vivre àsa place,

Alors reviens, reviens, reviens&

Celui-làchante faux le seul air qu’il connaît

Dans la rame d’un métro, hiver comme été,

Pour public les badauds revenants de travailler,

Aigris de leur boulot, qui ne pensent qu'àrentrer.

Sa vieille voix fatiguée fait deux fois son âge,

Ses mains tentent de mimer l’histoire d’un partage

Auquel il ne croit plus, qui n’existe plus,

Auquel il a cru et qu’il a perdu.

A un mètre de lui un étudiant grande gueule

Parle fort et puis rit, se foutant bien d’sa gueule,

Pour séduire une fille toute fraîche et jolie

Qu’on pourrait croire gentille mais qui rit autant que lui.

Tais-toi,

C’est un homme comme toi,

Alors tait-toi,

Donne-lui une once de talent,

Mais tais-toi,

Tu gueule plus faux que lui,

Alors tais-toi&

Et moi je reste làmuet les yeux baissés,

Honteux de ne rien donner, honteux de n’pas parler.

J’aimerais crever ce mal en commençant par là

Hélas je reste làmuet les yeux baissés.

Puis mon regard se tourne vers les parois voûtées

Oùpour un temps séjournent les grandes publicités

La vie y semble belle, et tout le monde est beau.

A quel monde dois-je croire?

Auquel vaut-il mieux croire?

Ол жерде тізе бүгіп, қол созып қайыр сұрайды,

Күлкі немесе үш цент, махаббат немесе шатыр,

Қайғыдан адасқан ол енді сөйлемейді,

Ашу қалдырған оның жек көрушілігі жойылады.

Оның жүрегінде соғысқа толы өмірдің ащысы бар

Кім оны көмгенше жайлап жейді

Жер астында немесе үйілген қоқыс астында

Біз зираттың сән-салтанатында алып кетпейтініміз

Кейде саяхатшы мінсіз болып көрінеді

Бәленің баласына «шығып кет» дегендей қадала, Бұл жоқтың жарысы керек деп есептейді.

Оның жолын тазарту үшін ештеңеге дейін қысқарды.

Қайту,

Ол сен сияқты адам

Ендеше қайт,

Оған өмірдің бір көрінісін беріңіз,

Бірақ қайтып кел

Сіз оның орнында тұра аласыз,

Сондықтан қайтып кел, қайтып кел, қайтып кел...

Бұл өзі білетін жалғыз әуенді әуенсіз айтады

Метро пойызында, қыста немесе жазда,

Жұмыстан қайтып келе жатқан жұртшылық үшін

Үйге қайтуды ғана ойлайтын жұмысынан ашуланған.

Оның шаршаған ескі дауысы екі есе жаста,

Оның қолдары бөлісу оқиғасын еліктеуге тырысады

Ол енді сенбейтін, енді жоқ,

Ол сенген және жоғалтқан.

Одан бір метр жерде қатты дауысты студент

Қатты сөйлеп, содан кейін күліп, өзін-өзі мазалап,

Балғын және әдемі қызды еліктіру үшін

Сіз кім жақсы деп ойлайсыз, бірақ ол сияқты күлетін адам.

Ауызыңды жап,

Ол сен сияқты адам

Сондықтан үндеме

Оған бір унция талант беріңіз,

Бірақ үндеме,

Сен одан да өтіріксің,

Сосын жабыңыз&

Мен мылқау тұрмын, көздерім мұңайып,

Ештеңе бермеуге ұялады, сөйлемеуге ұялады.

Мен осыдан бастап осы зұлымдықпен өлгім келеді

Әттең, мен мылқау тұрмын, көзім мұңайып.

Сонда менің көзім күмбезді қабырғаларға бұрылады

Біраз уақыт керемет жарнамалар қайда тұрады

Ондағы өмір әдемі болып көрінеді, бәрі де әдемі.

Мен қай әлемге сенуім керек?

Қайсысына сенген дұрыс?