Un enfant assis attend la pluie - Daniel Balavoine

La braise cachée de cendres est en vie

Comme la fleur

Éblouie

Timidement sort de l’ortie

L’horizon se déplie

En ouvrant son toit

Le ciel enfante un soleil qui tire

La mémoire de l’oubli

Et les yeux grands ouverts

Délivrés de la nuit

Je sais que quelque part

Un enfant assis

Attend la pluie

L’enfant séché sur le sol d’Erythrée

Les traits tirés

Tire un trait

Sur cette terre aride et ridée

Dont il a hérité

En refermant son toit

Le ciel enterre un soleil qui meurt

Mais la mémoire survit

Et les yeux grands ouverts

Prisonniers de la nuit

Il me reste l’image

De ce corps meurtri

Qui pousse un cri

Entend ce cri

Entend ce cri

Son lit de poussière a besoin de pluie

Fleuve de pierre

De ces yeux lunaires

Ses larmes sèches n’ont pas de prix

Tombe la pluie

Entend ce cri

Entend ce cri

Son lit de poussière a besoin de pluie

Fleuve de pierre

De ces yeux lunaires

Ses larmes sèches n’ont pas de prix

Tombe la pluie

Жасырылған күл шоғы тірі

Гүл сияқты

таң қалды

Қалақайдан ұялып шығады

Көкжиек кеңейеді

Төбесін ашу

Аспаннан атып тұрған күн туады

Ұмыту туралы естелік

Және көздері ашық

Түннен бастап жеткізілді

Мен бір жерден білемін

Отырған бала

жаңбырды күт

Бала Эритрея топырағында қурап қалды

Сызылған сызықтар

сызық сызыңыз

Бұл қуаң және мыжылған жерде

ол мұраға қалдырды

Шатырын жабу

Аспан өліп бара жатқан күнді көміп жатыр

Бірақ есте сақтау сақталады

Және көздері ашық

Түн тұтқындары

Менде сурет қалды

Бұл көгерген денеден

Кім жылайды

Бұл жылайды есті

Бұл жылайды есті

Оның шаң төсеніші жаңбырды қажет етеді

тас өзен

Сол ай көздерінен

Оның құрғақ көз жасы баға жетпес

Жаңбыр жауады

Бұл жылайды есті

Бұл жылайды есті

Оның шаң төсеніші жаңбырды қажет етеді

тас өзен

Сол ай көздерінен

Оның құрғақ көз жасы баға жетпес

Жаңбыр жауады