L'enfant aux yeux d'Italie - Daniel Balavoine

Et l’enfant aux yeux d’Italie

Me sourit et se méfie

Me parle de tous ses ennuis

Pour tuer ses névralgies

Moi je l’emmène à l’Avril

Je lui dédie mes visions, mon style

Mes ambitions mon ennui fragile

Et les fleurs en exil

En dormant, elle se perd dans un sourire absent

Et devine les couleurs du vent

Elle sait que je comprends

Et l’enfant aux yeux d’Italie

Se découvre et me poursuit

Abandonne tous ses ennuis

Au pays des névralgies

Moi je l’emmène…

Dans le ciel, son visage aux traits éventuels

Invente des pluies qui s’entremêlent

Au cœur de ses doigts frêles

Moi je l’emmène…

Ал Италияның көзімен бала

Маған күліп, сақтықпен қарайды

Маған оның барлық қиыншылықтары туралы айтады

Оның жүйкесін өлтіру үшін

Мен оны сәуірге дейін апарамын

Мен оған өз көзқарасымды, стилімді арнаймын

Менің амбицияларым менің нәзік зерігуім

Ал қуғындағы гүлдер

Ол ұйықтап жатқанда, ол жоқ күлкіден өзін жоғалтады

Ал желдің түстерін тап

Ол менің түсінетінімді біледі

Ал Италияның көзімен бала

Біліп, мені қуып келеді

Барлық қиыншылықтарыңызды тастаңыз

Невралгия елінде

Мен оны аламын...

Аспанда оның бет-бейнесі соңғы ерекшеліктерімен

Бір-бірімен араласатын жаңбырды ойлап табыңыз

Оның әлсіз саусақтарының жүрегінде

Мен оны аламын...