Warrior and Man - Carved in Stone

Still I hear the old song,

it is sung by the birds and the leaves in the trees.

It is sung by the wind,

by the thunder and rain, by the waves in the seas.

It is sung by the merfolk, by gnomes and by dwarves,

in the rivers and mountains so deep;

it is sung by the fairies that dance in the woods,

it is sung where the unicorns sleep.

When the world was still young

and the weak race of man still had hearts true and proud,

Man did fight side by side

with the folk of the woods as an invincible crowd.

As a frightening army they rode through the mist,

with their weapon and shield by their side;

and the warrior’s song all the swordsmen did sing

as the black army rode in the night.

But the race of man’s weak

and it started to fight only for money and fame;

While the folk of the woods

fought for justice and truth, not for man’s greed and shame.

Thus the elves turned their back on man’s insanity

and the old friendship came to an end;

and the warrior’s song was forgotten by man,

who to gold and injustice did bend.

But I still hear the song

which is sung by the birds and the leaves in the trees,

which is sung by the merfolk,

by gnomes and by fairies in the mountains and seas.

And as long as my heart beats this song will be there,

for I know that the warriors still ride.

Yes, the race of man’s weak, but a few still remember

the old words of honour and pride.

Ескі әнді әлі де тыңдаймын,

Оны құстар        ағаштар жапырақ   ән    ән    ән  айтады.

Оны жел айтады,

күн күркіреуі мен жаңбырмен, теңіздердегі толқындармен .

Оны  мерфолк                            gномдар  айтады,

өзендер мен тауларда сонша терең;

Оны орманда                              ән  ырлайды,

ол бір мүйізділер ұйықтайтын жерде әнтеледі.

Дүние әлі жас болған кезде

және әлсіз адам нәсілінің жүрегі әлі де шынайы және мақтаншақ,

Адам қатарласып соғысты

орман халқымен жеңілмейтін тобыр ретінде.

Қорқынышты әскер ретінде олар тұман арқылы өтті,

қару-жарақ пен қалқанның жанында;

және жауынгердің әнін барлық қылышшылар шырқады

түнде қара әскер мінгенде.

Бірақ адам нәсілі әлсіз

және ол тек ақша мен атақ үшін күресе бастады;

Орман халқы

адамның сараңдығы мен ұяты үшін емес, әділдік пен шындық үшін күресті.

Осылайша эльфтер адамның ақылсыздығынан бет бұрды

және ескі достық бітілді;

және жауынгердің әнін адам  ұмытты,

Алтын мен әділетсіздік кімге иілді.

Бірақ әнді әлі де тыңдаймын

құстар мен ағаштардағы жапырақтар ән айтатын,

халық ән айтатын,

таулар мен теңіздердегі гномдар мен перілер арқылы.

Жүрегім соққанша бұл ән сонда болады,

өйткені мен жауынгерлердің әлі де мінетінін білемін.

Иә, адамдардың  нәсілі        бірақ                                                                                                                                                                                                                                               адамдар        адамдар       адамдар  расы |

құрмет пен мақтаныштың ескі сөздері.