Sohn der Morgenröte - Carved in Stone

Es entstieg der Morgenröte

einst ein Krieger, stolz und schön.

Sonn und Mond erblassten beide,

als dies Wesen sie geseh´n.

Wenn er durch die Wälder rannte,

glich er einem jungen Reh,

seine Augen gleich dem Himmel,

seine Haut weiß wie der Schnee,

schwarz sein Haar, wie Rabenfedern,

wie der Grund der ew´gen See.

Still war unser Land, und friedlich,

Krieg nichts als ein böses Wort,

doch es kamen and´re Zeiten

und mit ihnen Raub und Mord.

Als man unsre Krieger sandte,

zog er lächelnd in die Schlacht,

um die Seinen zu beschützen,

die man in Gefahr gebracht,

zog er, einer unter vielen,

mit der Heerschar in die Nacht

Viele Wochen sind vergangen,

als die Schar nach Hause kehrt.

Viele Leben sind erloschen

und nur wenige unversehrt.

Doch die Königin schaut flehend

jedem Krieger ins Gesicht,

sucht und sucht in jeder Reihe,

doch den Einen find´t sie nicht

und sie sucht, bis vor Erschöpfung

weinend sie zusammenbricht.

Heute Nacht klingen im Walde

Lieder zu der Toten Ehr´,

doch der Sohn der Morgenröte

kehrt nach Hause nimmermehr.

Leb´ denn wohl, edelster Krieger,

weh´ Dein Haar in ruhigerem Wind,

denn hier ist ein Sturm am Toben,

in dem wir nur Blätter sind;

mög´ Dein edler Geist uns leiten,

bis das Blut des Feindes rinnt…

Таң атқаннан көтерілді

бір кездері жауынгер, мақтаншақ және сұлу.

Күн де, ай да бозарып кетті,

бұл жаратылыс оларды көргенде.

Ол орман арқылы жүгірген кезде

ол жас бұғыға ұқсады,

Оның көздері аспан сияқты,

оның терісі қардай аппақ

шашын қарға қауырсындай қара,

мәңгілік теңіздің түбіндей.

Біздің жеріміз тыныш және тыныш болды,

Жаман сөзден басқа ештеңе алма

бірақ басқа уақыттар келді

және олармен бірге тонау мен кісі өлтіру.

Біздің жауынгерлер жіберілген кезде

ол күлімсіреп соғысқа кетті,

өзін қорғау үшін

қайсысы қауіп төндірді,

ол көптің бірін салған,

үй иесімен түнге дейін

Көптеген апталар өтті

жұрт үйге қайтып бара жатқанда.

Көптеген адамдардың өмірі қиылды

және кейбіреулері ғана бұзылмаған.

Бірақ патшайым жалынышты көрінеді

әрбір жауынгердің алдында

әр қатарда іздеу және іздеу,

бірақ оны таппайды

және ол таусылғанша іздейді

ол жылап құлап қалады.

Бүгін түнде ормандағы дыбыс

Өлгендерді құрметтейтін әндер,

бірақ таңның ұлы

ешқашан үйге оралмайды.

Қош бол, ең асыл жауынгер,

Шашыңыз тыныш желде,

өйткені мұнда дауыл соғып тұр,

онда біз жай ғана жапырақтармыз;

Сіздің асыл рухыңыз бізге жол көрсетсін,

жаудың қаны аққанша...