Der Fels im Moor - Carved in Stone

Dort, wo die Nebel nie verweh’n

Wo nie das Licht sich zeigt

Dort steht seit ewig langer Zeit

Ein Fels im Moor und schweigt

Die Unken singen dort ihr Lied

In jeder neuen Nacht

Als wüssten sie, was einst hier war

Und was dies Unheil bracht

Es lebte einst vor vielen Jahr’n

Ein wunderschönes Kind

Ein Bauernmädchen, jung und zart

Und frisch wie Morgenwind

Die liebte einen Königssohn

Dem war sie angetan

Sie trafen sich des nachts im Wald

Dass sie beisammen war’n

Er koste sie, er sprach zu ihr

Manch Wort wie Honig süß

Sie glaubte ihm und war ganz sein

Bis er sie dann verstieß

Sie weint' so sehr, es war im gleich

Sie bat ihn: «Bitte, bleib!»

Und wusst nichts von der bitt’ren Saat

Die wuchs in ihrem Leib

Und als das Kleid zu eng ihr ward

Da kam die Sache raus

Der Vater schlug sie grün und blau

Und trieb sie aus dem Haus

Und als sie dann ihr Kind gebar

Im dunklen Moor, allein

Da war sie voller Angst und Schmerz

Und wusst' nicht aus noch ein

«Geliebtes Kind, in dieser Welt

Sind wir nun ganz allein

Doch vor der andern Hohn und Spott

Bewahret sollst Du sein.»

Sie zog die Nadel aus ihrem Haar

Stach sie dem Kind ins Herz

Dem Wahnsinn nahe, tränenblind

Nie fühlt' sie solchen Schmerz

Sie nahm das Kind auf ihren Arm

Und sank ins Moor hinab

Sie floh vor der Verachtung fort

Und fand ein stilles Grab

Am Felsen, wo die Unke singt

Verließ sie diese Welt

Seitdem wird dieser Platz nie mehr

Von Sonnenlicht erhellt

Тұман сейілмейтін жерде

Жарық ешқашан көрінбейтін жерде

Ол ғасырлар бойы сонда болды

Шалдағы тас және үнсіз

Онда бақалар ән айтады

Әрбір жаңа түнде

Олар бір кездері мұнда не болғанын білгендей

Ал бұл апат не әкелді

Ол көп жылдар бұрын өмір сүрген

Әдемі бала

Шаруаның қызы, жас және нәзік

Таңертеңгі жел сияқты балғын

Ол бір патшаның ұлын жақсы көрді

Бұл оған ұнады

Олар түнде орманда кездесті

Олардың бірге болғаны

Оның дәмін татты, онымен сөйлесті

Кейбір сөздер балдай тәтті

Ол оған сенді және оның бәрі болды

Ол одан бас тартқанға дейін

Ол қатты жылайды, дәл солай болды

Ол одан: «Өтінемін, қал!» деп сұрады.

Және ащы тұқым туралы ештеңе білмеді

Ол оның құрсағында өсті

Ал көйлек оған тым тар болған кезде

Сол кезде зат шықты

Әкесі оны қара-көк деп ұрды

Және оны үйден қуып шықты

Сосын баласын босанғанда

Қараңғы далада, жалғыз

Ол қорқыныш пен ауырсынуға толы болды

Және ары қарай не істерін білмеді

«Қымбатты балам, бұл дүниеде

Енді бәріміз жалғызбыз ба?

Бірақ басқалар мысқыл мен мазақ алдында

Сен аман қаласың».

Ол шашынан түйреуішті суырып алды

Оны баланың жүрегіне пышақпен ұрыңыз

Жындылыққа жақын, Көз жасы соқыр

Ол ешқашан мұндай ауыртпалықты сезінбеген

Ол баланы қолына алды

Және батпаққа батып кетті

Ол менсінбеушіліктен қашып кетті

Және үнсіз бейітті тапты

Бақа ән салатын жартаста

бұл дүниені тастап кетті

Содан бері бұл жер енді ешқашан болған емес

Күн сәулесімен жарықтандырылған