Die Ballade von einem blinden Grubenpferd - Carved in Stone

So schwarz weint keine Nacht am schwarzen Gitter

Wie in dem schwarzen Schacht das blinde Pferd

Ihm ist, als ob die Wiese, die es bitter

In jedem Heuhalm schmeckt, nie wiederkehrt

Es wittert durch das schwarze Fleisch der Steine

Den Tod, und sieht ihn mit den toten Augen an

Und ist mit ihm die ganze Nacht alleine

Und geht nur widerwillig ins Gespann

Der Knabe, der es durch die Gänge treibt

Will es mit Brot und Zucker glücklich machen

Es kann nicht mehr wie andre Pferde lachen;

In seinen Augen ist die schwarze Nacht und bleibt

Nur manchmal, wenn vermengt mit Harz und Laub

Waldfrisches Holz dort unten landet

Reißt es, vom Wahnsinn jäh umbrandet

Den Schädel hoch und stampft den Knaben in den Staub

Im Berg, die schwarze Wetternacht

Schlägt Funken aus den Hufen

Und ehe noch die Notsignale rufen

Hat sich das blinde Pferd verhundertfacht

Und stolpert durch das schwarze Labyrinth

Und stürzt im Fliehn die tiefe Felsentreppe

Herab und wiehert durch die grüne Steppe

Auf der die toten Pferde mächtig sind

Ешбір түн қара торда сонша қара жыламайды

Қара біліктегі соқыр ат сияқты

Ол шалғынды ащы сезінеді

Шөптің әр сабасынан дәм татады, қайтып келмейді

Тастардың қара етінен иіс шығады

Өлім және оған өлі көздерімен қарайды

Ол түні бойы онымен жалғыз қалады

Және тек құлықсыз командаға қосылады

Оны дәліз арқылы жүргізетін бала

Нанмен, қантпен қуантқысы келеді

Ол енді басқа аттар сияқты күле алмайды;

Оның көзінде қара түн бар және қалады

Тек кейде шайырмен және жапырақтармен араласқан кезде

Төменгі орман-жаңа ағаштар

Оны жыртып тастаңыз, кенет ессіздікпен қоршалған

Бас сүйегіңді көтеріп, баланы шаңға тапта

Тауда, түнде қара ауа райы

Тұяқтан ұшқын шашады

Және апаттық сигналдар шақыру алдында

Соқыр жылқы жүз есе көбейді

Қара лабиринттен сүрініп өтеді

Ал ұшқанда терең жартас баспалдақпен құлап түседі

Жап-жасыл даламен иіскейді

Онда өлі аттар құдіретті