Marco - Bigflo & Oli

Musique à fond dans l’mp3, Marco rentre chez lui

Mais ce qu’il ne sait pas c’est qu’il ne rentre pas aujourd’hui

Il est sorti plus tôt donc il ne veut pas perdre de temps

Regarde ses baskets en marchant, presse le pas au milieu des gens

Il est sept heures et quart, c’est l’heure qu’elle a choisi

Il quitte le trottoir, voit pas le 4×4 derrière lui

Il traverse, la voiture le renverse

Son corps bascule, il n’entend que cette musique qui le berce

Pas vraiment de douleur même si son sang coule

Il voit son corps de dessus au milieu d’la foule

Plus d’poids, il sent qu’il se détache, il voit la ville qui bouge

Dommage de mourir à cause d’un petit homme rouge

Le trajet de c’matin, sa dernière clope, sa première fois

Des paysages, de vagues images, ses meilleurs potes, ses mauvais choix

Petites amies, l'école, l’alcool, les potes, les filles, les billes

Les souvenirs brillent et s’impriment sur ses pupilles

Les sirènes mais le silence, et tous ces gens qui défilent

Avec ses ciseaux, la mort coupe un fil

Marco sent qu’il tombe, mais pourtant il monte

Il tournoie, doucement et s'éloigne de notre monde

Parc’que la mort nous en a trop pris, si c’est un jeu, elle triche

L’histoire que j’vais vous raconter est si triste

C’est dingue, on quittera tous ce monde un jour et on l’sait bien

Un instant, une seconde et d’un coup tout s'éteint

Là-haut pas de portail, de nuage, ou de lumière aveuglante

Pas de Dieu, pas d’ange, de tunnel blanc, ni d’grand temple

Rien de tout c’qu’il imagine, le temps fuit sans bruit

Juste le sourire de ceux partis avant lui

Un bonjour à son grand-père, parti pour un cancer

Un accueil chaleureux, juste entre eux, en pleins cieux

Loin des tensions, drôle de destination

Marco est ému, lui qui n’a jamais pris l’avion

Loin des bourses en manque, pas de temps pas d’cigarettes ou d’banques

Pas d’agents, non pas d’argent, de clans, de mitraillettes ou d’tanks

Pas d’Sud, pas d’Nord, pas d’nuls, pas d’forts

Une petite leçon de vie, une grande leçon de mort

La fin sonne comme un nouveau début pour Marco

C’est dingue comme nos vies lui semblent petites vues d’là-haut

Un souvenir d’Amérique, près des tués en Harley

En marchant au loin il reconnaît la voix d’Bob Marley

Il est bien dans ce monde il ne sent plus son corps mais garde son âme entière

Sur l’cadran d’sa montre, les aiguilles tournent à l’envers

Une vieille femme en noir, Marco s’approche «Madame s’il vous plaît»

Mais c’est une autre histoire, attends le troisième couplet

Parc’que la mort nous en a trop pris, si c’est un jeu, elle triche

L’histoire que j’vais vous raconter n’est pas si triste

Pourquoi craint-on la mort si on croit au Paradis?

Pourquoi pleure-t-on encore quand un proche est parti?

-Eh madame qui êtes-vous?

— Je suis la mort, tu sors d’où?

— Qu'est-c'qui m’arrive, j’comprends pas?

— Tais-toi, Marco c’est ça?

— Ouais c’est moi pourquoi qu’est-c'que j’fais là?

J’venais de m’installer

J’ai pas fait d’mal, j’ai pas eu l’choix, j’ai à peine vingt-et-un balais

Et j’peux pas rester là pitié que quelqu’un m’aide

— C'est plus possible

— On m’attend en bas y’a tellement d’gens qui m’aiment

— Ici aussi

— J'ai pas l’temps, pousse-toi, on m’attend j’suis pressée

Dans une ruelle en bas une femme viens d’se faire agresser

— Pourquoi elle, pourquoi aujourd’hui Tout doit s’arrêter?

— C'est pas moi qui choisit, j’ai une liste à respecter

— Et où est-ce marqué notre heure, notre chemin?

— Dans un vieux livre sacré qu’on appelle le destin

Au fait tu te plains mais tu as droit au billet retour

Dis au revoir à ton grand-père nous on s’reverra un jour

— Quoi?

Marco sent alors des chocs dans sa poitrine

Il est tiré vers le bas, son âme s’illumine

Il revoit sa vie, de sa mort jusqu'à sa naissance

Il descend la voie de son corps à contre-sens

''T'es là ?'' un ami lui murmure a l’oreille

1h30, l’hôpital Marco se réveille

Мр3-де қатты музыка, Марко үйіне барады

Бірақ ол бүгін үйге келмейтінін білмейді

Ол уақытты босқа өткізгісі келмес үшін ерте шықты

Жүріп келе жатып кроссовкасына қарашы, адамдардың ортасында асығыңыз

Сағат жетіден ширек өтті, ол таңдаған уақыт

Тротуардан шығып кетеді, артында 4×4 көрінбейді

Ол кесіп өтеді, көлік оны қағып кетеді

Оның денесі дірілдейді, ол тек осы музыканы тербеткенін естиді

Оның қаны ағып тұрса да, нақты ауырсыну жоқ

Ол көпшіліктің ортасында денесін жоғарыдан көреді

Артық салмақ жоқ, ол түсіп бара жатқанын сезеді, ол қаланың қозғалғанын көреді

Кішкентай қызыл адамның кесірінен өлу өте өкінішті

Бүгінгі таңғы саяхат, оның соңғы темекісі, бірінші реті

Пейзаждар, анық емес бейнелер, оның ең жақсы достары, оның жаман таңдаулары

Қыздар, мектеп, ішімдік, достар, қыздар, мәрмәр

Естеліктер оның шәкірттеріне жарқырап, із қалдырады

Сиреналар, бірақ тыныштық және барлық адамдар шеруде

Қайшымен өлім жіпті кеседі

Марко құлап бара жатқанын сезеді, бірақ ол көтеріледі

Ол баяу және біздің әлемнен алыстайды

Өйткені өлім бізден тым көп нәрсені алды, егер бұл ойын болса, ол алдады

Сізге айтайын деп отырған оқиғам өте аянышты

Бұл ақылсыз, бәріміз бір күні бұл дүниеден кетеміз және оны білеміз

Бір сәт, бір секунд және кенеттен бәрі жоғалып кетті

Жоғарыда портал, бұлт немесе соқыр жарық жоқ

Құдай жоқ, періште жоқ, ақ туннель жоқ, ұлы храм жоқ

Ол елестеткен ештеңе жоқ, уақыт үнсіз зымырап өтеді

Оның алдында өткендердің күлкісі ғана

Қатерлі ісікке шалдыққан атасына сәлем

Жылы қарсы алу, дәл олардың арасында, аспанда

Шиеленістерден алыс, жат жер

Марко қозғалды, ол ешқашан ұшаққа отырмаған

Шәкіртақы жоқ, уақыт жоқ, темекі немесе банк жоқ

Ешқандай агент, ақша, клан, пулемет немесе танк жоқ

Оңтүстік те, солтүстік те жоқ, манеке де, күшті де жоқ

Өмірде кішкене сабақ, өлімде үлкен сабақ

Соңы Марко үшін жаңа бастама сияқты

Жоғарыдан қарағанда оған біздің өміріміз кішкентай болып көрінетіні ақылсыз

Харлиде өлтірілгендердің жанында Америка туралы естелік

Кетіп бара жатып ол Боб Марлидің дауысын таниды

Ол бұл дүниеде жақсы, ол енді өз денесін сезінбейді, бірақ жанын тұтас сақтайды

Сағатының циферблатында қолдары төңкеріліп тұрады

Марко қара киімді кемпір "ханым өтінемін" деп жақындайды

Бірақ бұл басқа әңгіме, үшінші тармақты күтіңіз

Өйткені өлім бізден тым көп нәрсені алды, егер бұл ойын болса, ол алдады

Сізге айтайын деп отырған оқиғам соншалықты қайғылы емес

Егер біз аспанға сенсек, неге өлімнен қорқамыз?

Жақын адамымыз кеткенде неге жылай береміз?

-Эй ханым сіз кімсіз?

«Мен өліммін, сен қайдан келдің?

«Маған не болып жатыр, түсінбедім?»

— Үнде, Марко, солай ма?

-Иә, мен неге мұнда не істеп жүрмін?

Мен жай ғана қоныстандым

Ешқандай зияным жоқ, таңдауым жоқ, жиырма бір сыпырғышым әрең дегендей.

Ал мен ол жерде тұра алмаймын, маған біреу көмектесуін өтінемін

— Бұл енді мүмкін емес.

«Олар мені сол жерде күтіп отыр, мені жақсы көретін адамдар өте көп

- Мұнда да

«Уақытым жоқ, жүре бер, олар мені күтіп отыр, мен асығып тұрмын

Аллеяда бір әйелді ұрлап кетті

«Неге ол, неге бүгін бәрі тоқтау керек?»

«Таңдайтын мен емес, менің құрметтейтін тізімім бар

«Ал біздің уақытымыз, жолымыз қайда белгіленген?

«Тағдыр деп аталатын ескі қасиетті кітапта

Айтпақшы, сіз шағымданасыз, бірақ сіз кері билет алуға құқығыңыз бар

Әкеңмен қоштас, бір күні көрісеміз

- Не?

Содан кейін Марко кеудесінде соққыны сезінеді

Төменге тартылды, жаны нұрланады

Ол өлгеннен туылғанға дейінгі өміріне шолу жасайды

Ол өз денесінің дұрыс емес жолына түседі

«Сіз барсыз ба?» деп сыбырлайды досы құлағына

1:30 Марко ауруханасы оянады